Aller au contenu

rujhe

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : rujhes, rûje.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « recusare » (rifuzer).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
rujhe rujhes

rujhe femrin (pus sovint eployî å pluriyal)

  1. sacwè d' målåjhey a fé, målåjhmince k' on-z a dins l' veye.
    • Les ouys enûlés, dj' a yeu des rujhes a lére li papî ki mes tronnants doets avént målåjhey tini di scwere José Schoovaerts (fråze rifondowe).
    • Laliye, dit-st i a l' feme, èm voloz bén vinde vo noere poye ? :: Prind l’ po rén, m' fi. Ti m' distchedjrès d' ene bele rujhe. Gn a lontins assez ki dji cache a m' endè fé cwite, di cisse sale biesse la Firmin Callaert (fråze rifondowe).
    • I va å notåre po m' fé des rujhes Gabrielle Bernard (fråze rifondowe).
  2. margaye.
    • Il ont yeu des rujhes eshonne Motî Gilliard (fråze rifondowe).
    • Mes omes, i vont co fé des rujhes Motî Gilliard (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. sins rujhes, sins grand rujhe ni aroke; sins må sins rujhe / sins må sins rujhes

Parintaedje

[candjî]

rujhûle

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
målåjhey passaedje dins ene vicåreye
margaye Loukîz a : margaye