MiG-17
| MiG-17 | |
|---|---|
 | |
| Tipe | Straalvegter |
| Vervaardiger | Mikojan |
| Ontwerp deur | Artem Mikojan |
| Nooiensvlug | 14 Januarie 1950 |
| Bekendstelling | Oktober 1952 |
| Status | Beperkte gebruik |
| Hoofgebruiker | Russiese Lugmag |
| Aantal gebou | 10 649 |
| Weergawes | MiG-19 |
Die MiG-17 is 'n Russiese vegvliegtuig wat uit die MiG-15 ontwikkel is. Die ontwerp van die vliegtuig het reeds in 1949 begin as 'n verbeterde weergawe van die MiG-15. Die vliegtuig het reeds gevlieg lank voor die die Korea-oorlog uitgebreek het. Die ontwerp was veral gefokus op die swak punte van die MiG-15, veral sy swak hantering teen hoë snelhede. Die MiG-17 was 'n nuwe ontwerp met langer vlerke wat teen 'n groter hoek geswiep het. Die stertvin was ook groter.
Die prototipe het reeds in Januarie 1950 sy nooiensvlug voltooi en produksie het in Augustus 1951 begin. Navo se kodenaam vir die vliegtuig was Fresco-A. Aflewering het in 1952 begin, maar dit was te laat vir deelname aan die Korea-oorlog. Die eerste MiG-17's was egter nie veel beter as die MiG-15 nie.
Modelle
[wysig | wysig bron]Die F-model (Fresco-C genoem deur NAVO) van die MiG-17 het oor 'n motor beskik met 'n nabrander; dit was 'n motor wat onwettig nagemaak is van 'n Rolls-Royce Nene-motor wat vir die MiG-15 gebruik is. Dit was die eerste wesenlike verbetering van die MiG-15. Toe die F-model begin uitrol het, is produksie van die MiG-15 gestaak. Die MiG-17 dra meer brandstof as die MiG-15, maar as gevolg van die nabrander se hoër brandstofverbruik was die MiG-17 weinig sonder eksterne 400 liter- weggooibare tenks gesien.
Die meeste van die MiG-17's wat gebou is, was die F-model. Die enigste ander variante is nag- en alleweerstoestandvegvliegtuie wat ontwikkel is van die onsuksesvolle MiG-17P. Die eerste was die MiG-17PF wat toegerus was met soek en afstandberekingsradar. Hulle NAVO-kodenaam was Fresco-D. Die MiG-17 PFU was die eerste Sowjet-vegvliegtuig wat met missiele toegerus is. Hulle was toegerus met vier ARS-22 (later AA-1)-Alkali-lug-tot-lugmissiele in stede van masjiengewere. Hierdie missiele het 'n straal gevolg vanaf die lanseerplatform wat op die teiken gerig is.
Gebruik in ander lande
[wysig | wysig bron]Die MiG-17 is slegs vyf jaar lank in die Sowjetunie geproduseer, maar in dié tyd is meer as 6 000 eenhede gebou waarvan meer as 5 000 F-modelle was. Die MiG-17 het tot diep in die 1960's nog diens gedoen; sommige is nog in 2000 vir opleiding gebruik. Buite die Sowjetunie is ongeveer 3 000 eenhede gebou onder lisensie. In Pole, waar hulle as die LIM-5P bekend gestaan het, is ongeveer 1 000 gebou. Pole het ook 'n grondaanvalsweergawe ontwikkel bekend as die LIM-5M; dit kon bomme en missiele dra. China het ook die MiG-17 tot diep in die 1970's vervaardig; hier het dit bekend gestaan as die J-5. Hulle het ook 'n tweesitplekopleidingsvliegtuig gebou. Die tweesitplekvliegtuig is deur Chengu gebou; daar is tussen 1966 en 1986 altesaam 1 060 gebou. Dit is die JJ-5 genoem. China het ook die tweesitplekmodel uitgevoer; dit was bekend as die FT-5.
Die Warskouverdrag-lande het ook die vliegtuig gebruik vir grondaanvalle; dit was met vuurpyle en bomme toegerus.
Mig-17 in aksie
[wysig | wysig bron]Die MiG-17 was in die Kongo en die Nigeriese burgeroorlog aktief, terwyl Sirië dit ook gebruik het. Maar dit was in Viëtnam waar die MiG-17 sy ware vermoë gewys het. Dit was van 1965 tot 1973 in aksie. Die vliegtuig was 'n doring in die vlees van vlieëniers van die Amerikaanse Lugmag en vloot. Daar is verwag dat die Amerikaanse supersoniese vegvliegtuie die lugruim sou oorheers. Maar die MiG-17 het 'n kleiner draaisirkel as die Amerikaanse vliegtuie gehad, was meer beweeglik en sy masjiengewere was betroubaarder en effektiewer as die Amerikaanse missiele in nabye luggevegte. Die MiG-17 het 'n treffer-tot-verliesverhouding teenoor die Amerikaanse vlieëniers gehad wat vier keer erger was as dié in die Korea-oorlog.
Dit het die Amerikaanse opperbevel gedwing om hulle vegvliegtuigopleiding, -taktiek en -vliegtuie te herevalueer. Een van die gevolge was die ontwikkeling en vervaardiging van die General Dynamics F-16 Fighting Falcon.
Mosambiekse oorloper
[wysig | wysig bron]Op 8 Julie 1981 het luitenant Adriano Francisco Bomba 'n MiG-17 vanaf Maputo oor die Krugerwildtuin na Suid-Afrika gevlieg, waarna hy onderskep en vergesel is om by die Lugmagbasis Hoedspruit te land. Met die landing het hy vir politieke asiel gevra. Die vliegtuig is later per pad na Maputo terugbesorg, na uitgebreide ondersoek, vlugtoetsing en 'n verskyning by 'n lugskou. [1]
Tegniese besonderhede
[wysig | wysig bron]| Item | Statistiek |
|---|---|
| Aantal motors | 1 |
| Tipe motor | Straalmotor |
| Vervaardiger | Klimof VK-1F-turbostraler met nabrander |
| Kraglewering per motor | 3 380 kg stukrag |
| Vlerkspan | 9,63 m |
| Lengte | 11,26 m |
| Hoogte | 3,8 m |
| Vlerkoppervlakte | 22,6 m2 |
| Maks. opstygmassa | 6 075 kg |
| Maks. snelheid | 1 145 km/h |
| Operasionele hoogte | 16 600 m |
| Togafstand | 1 980 km met eksterne tenks |
| Klimvermoë | 5 000 m in 2 minute en 36 sekondes |
| Bewapening | Een 37 mm-kanon in romp twee/drie 23 mm-kanonne en 500 kg-bomme onder vlerke |
Sien ook
[wysig | wysig bron]Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ UPI, 8 Julie 1981. A black Mozambique fighter pilot flew his Soviet-built MiG-17 to South Africa. https://www.upi.com/Archives/1981/07/08/A-black-Mozambique-fighter-pilot-flew-his-Soviet-built-MiG-17/4291363412800/ , Besoek op 20 Februarie 2024.
Bron
[wysig | wysig bron]- Crosby, Francis: THE WORLD ENCYCLOPEDIA OF FIGHTERS & BOMBERS. 2015. ISBN 978-1-84476-917-9