Перайсці да зместу

Духавенства

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Духавенства

Духавенства — зборны тэрмін для абазначэння грамадскага саслоўя, сацыяльнай праслойкі, асоб або сацыяльнай групы, якая складаецца з прафесійных служыцеляў той ці іншай рэлігіі. Часам ужываецца толькі да монатэістычных рэлігій.[1]

У праваслаўі і каталіцызме ў духавенства (клір) уваходзяць толькі мужчыны. Адрозніваюць белае духавенства (святары, якія не прыносілі манаскіх абяцанняў) і чорнае духавенства (манаства). Духавенства складае тры ступені святарства: дыякан, святар (іерэй) і біскуп (архірэй) (у праваслаўі архирэйства дасягальна толькі для манахаў). У пратэстанцкіх цэрквах адсутнічае строгі падзел на духавенства і свецкіх. Адрозніваюць пасады епіскапа, пастара і прэсвітара, якія, аднак, успрымаюцца менавіта як пасаду, а не сан.

У праваслаўі і каталіцызме ўжываюць тэрмін царкоўны служка (у каталіцызме таксама пастаўлены служыцель) у адносінах да асоб, якія не ўзведзены ў ступень святарства, а дапамагаюць у здзяйсненні набажэнства.

У праваслаўі да царкоўнаслужыцеляў адносяцца:

У каталіцызме да Другога Ватыканскага сабору:

Пасля Другога Ватыканскага сабору пакінуты толькі чытальнікі і акаліты.

Некаторыя асаблівыя тэрміны, якія адносяцца да хрысціянскага духавенства

[правіць | правіць зыходнік]
  • далай-лама
  • гуру
  • бхікху (253 зароку)
  • шраманера або гецул (10 зарок)
  • рабчжунг (студэнт дацана)
  • тулку (свядома перароджаны лама)

Зноскі