Перайсці да зместу

Антуан Мее

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Антуан Мее
фр.: Antoine Meillet[1]
Дата нараджэння 11 лістапада 1866(1866-11-11)[2][3][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 21 верасня 1936(1936-09-21)[4][5][…] (69 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род дзейнасці граматык, Indo-Europeanist, армяніст, славіст, мовазнавец
Навуковая сфера параўнальнае мовазнаўства[d], армянская мова, Homeric Question[d], лацінская мова, індаеўрапеістыка[9], старажытнагрэчаская мова, гістарычнае мовазнаўства[d], мовазнаўства[9] і славістыка[9]
Месца працы
Навуковая ступень доктарская ступень[d][11]
Навуковае званне
Альма-матар
Вядомыя вучні Андрэ Марцінэ[12], Жазеф Вандрыес[12], Louis Hjelmslev[d], Émile Benveniste[d][12], Marcel Cohen[d][12], Жорж Дзюмезіль[12], Michel Lejeune[d][12], Louis Renou[d][12], Lucien Tesnière[d][12], Жан Палан і Alexandru Graur[d][13]
Член у
Прэміі
Узнагароды
камандор ордэна Ганаровага Легіёна афіцэр Ордэна Ганаровага легіёна кавалер ордэна Ганаровага Легіёна
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Поль Жуль Антуан Мее (фр.: Paul Jules Antoine Meillet, 11 лістапада 1866, Мулен, Францыя — 21 верасня 1936, Шатамеян, Францыя) — французскі лінгвіст, адзін з найбуйнешых лінгвістаў пачатку 20 стагоддзя. Пачаў даследаванні ў Сарбоне, дзе ягонымі настаўнікамі былі Мішэль Брэаль, Фердынанд дэ Сасюр і сябры L’Année Sociologique. У 1890 Мее трапіў на Каўказ падчас навуковай экспедыцыі, дзе вывучаў армянскую мову. Пасле вяртання, дэ Сасюр пераехаў назад у Жэневу, таму Мее мусіў весці лекцыі па кампаратыўнай лінгвістыцы, якія выкладаў да яго дэ Сасюр.

Мее атрымаў доктарскую ступень у 1897 годзе за працу «Research on the Use of the Genitive-Accusative in Old Slavonic» (Даследаванні аб ужыванні роднага і вінавальная склонаў у стараславянскай мове). У 1902 годзе заняў пасаду кіраўніка армянскіх даследаванняў у Нацыянальным інстытуце ўсходніх моў і цывілізацый, дзе яго пратэжэ зрабіўся Рачыя Ачаран, пачынальнік сучаснай армянскай дыялекталогіі. У 1905 годзе гэтаксама Мее быў абраны на пасаду выкладчыка гісторыі і структуры індаеўрапескіх моў у Калеж-дэ-Франс. Адною з яго найпапулярных цытат ё выказванне аб тым, што кожны, хто хоча пачуць як размаўлялі прашчуры-індаеўрапейцы, мусіць паехаць у Літву і паслухаць як мовяць літоўскія сяляне. Таксама Мее цесна працаваў з Полем Пеётам і Раберам Гацё.

Нашага часу Мее ўзгадваюць як настаўніка поўнага пакалення лінгвістаў, што цалкам аформілі рух даследаванняў па лінгвістыцы ў Францыі ў 20 стагоддзі, а менавіта: Эміля Бенвеніста, Жоржа Дзюмезіля і Андрэ Марцінэ.

У 1921 годзе, пры дапамозе Поля Бае і Андрэ Мазона, Мее заснаваў Revue des études slaves.

Зноскі

  1. а б в Нацыянальная бібліятэка Францыі — 1537.
  2. birth certificate
  3. Bell A. Encyclopædia BritannicaEncyclopædia Britannica, Inc., 1768.
  4. Мейе Антуан // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
  5. A. Meillet // KNAW Past Members Праверана 9 кастрычніка 2017.
  6. а б Мейе Антуан // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  7. birth certificate
  8. https://www.persee.fr/doc/crai_0065-0536_1952_num_96_4_10016 Праверана 26 мая 2020.
  9. а б в Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
  10. list of professors at Collège de France
  11. Deutsche Nationalbibliothek Record #118782878 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 сакавіка 2015.
  12. а б в г д е ё ж http://www.slp-paris.com/spip.php?article4 Праверана 26 мая 2020.
  13. http://www.bibliotecadeva.eu/periodice/romlit/1976/11/romania_literara_1976_11_48.pdf
  14. www.aibl.fr
  15. https://aibl.fr/academiciens-depuis-1663/ Праверана 3 красавіка 2023.