Curaçao
| Curaçao | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
| Himna: Himno di Kòrsou |
||||||
 |
||||||
| Glavni grad | Willemstad |
|||||
| Službeni jezik | nizozemski, papijamento | |||||
| Državno uređenje | Ustavna monarhija | |||||
• Monarh |
Willem-Alexander | |||||
• Guverner |
Lucille George-Wout | |||||
• Premijer |
Gilmar Pisas | |||||
| Zakonodavstvo | ||||||
| Površina | ||||||
• Ukupno |
444 km2 | |||||
| Stanovništvo | ||||||
• Ukupno |
155.000 | |||||
• Gustoća |
349/km2 | |||||
| Valuta | Nizozemskoantilski gulden | |||||
| Vremenska zona | -04 | |||||
| Pozivni broj | +5999 | |||||
Curaçao (na papijamentu Kòrsou) ostrvo[1] je u južnom dijelu Karipskog mora, blizu obale Venecuele. Jedna je od samoupravnih teritorija Kraljevine Nizozemske, uz Arubu, Nizozemsku i Sveti Martin. Glavni grad je Willemstad.[2]
Površina je 444 km2. Prema procjeni iz 2021, na ostrvu živi 155.000 stanovnika, što daje gustinu stanovništva 349 st/km2. Curaçao je izvan pojasa uragana, koji ga, ipak, ponekad pogode.
Historija
[uredi | uredi izvor]
Prvi stanovnici Curaçaoa bili su Aravak Indijanci. Prvi Evropljani stigli su do ostrva u španskoj ekspediciji Alfonsa de Ojede 1499. Bolesti koje su Španci donijeli uništile su lokalno stanovništvo. Ostrvo su zauzeli Nizozemci 1634. Nizozemska zapadnoindijska kompanija osnovala je naselje Willemstad, koje je postalo trgovačka luka. Grad je bio centar za trgovinu robovima. Bogatstvo stečeno tom trgovinom obogatilo je stanovnike ostrva i doprinijelo izgradnji impresivnih arhitektonskih ostvarenja.
Početkom 19. stoljeća ostrvo je mijenjalo gospodare (Velika Britanija, Francuska, Nizozemska) da bi se od 1815. vratilo pod nizozemsku vlast. Trgovina robljem ukinuta je 1863. Njen kraj stvorio je ekonomske probleme ostrvljanima i utjecao na odljev stanovništva. Otkriće izvora nafte 1914. dramatično je izmijenilo ekonomske prilike. Na ostrvu je izgrađena rafinerija nafte, koja je postala veliki poslodavac.
Vijeće ostrva Curaçao 1984. promovisalo je nacionalnu zastavu i himnu ostrva.
Krajem 2010. Curaçao je postao autonomni konstitutivni član Kraljevine Nizozemske, u skladu s rezultatima referenduma iz 2005.
Porijeklo imena
[uredi | uredi izvor]Porijeklo imena ostrva još nije sasvim jasno. Jedno objašnjenje jest da potječe od portugalske riječi za "srce" (coração), što bi se odnosilo na trgovačku važnost Curaçaa. Drugo je objašnjenje da su prvobitni stanovnici sebe nazivali ovim imenom.
Geografija
[uredi | uredi izvor]Klima je polupustinjska (klima savane). Biljni svijet uglavnom se sastoji od kaktusa, bodljikavog žbunja i četinara. Najviša tačka je na 375 m nadmorske visine. Na Curaçau postoje slane močvare gdje se odmaraju i hrane jata flamingosa. Jugoistočno od Curaçaa smješteno je malo nenaseljeno ostrvo Mali Curaçao.
Ostrvo je okruženo koralnim sprudovima i poznato je kao odlično mjesto za ronjenje.
Stanovništvo
[uredi | uredi izvor]Narod na ostrvu mješavina je afričkog (većina), nizozemskog, istočnoazijskog i portugalskog stanovništva. U novije vrijeme doseljavaju se imigranti iz Dominikanske Republike, Haitija, s Kariba i iz Kolumbije.
Glavni jezici su papijamento i engleski, dok se koriste i nizozemski i španski. Neki stanovnici govore sva četiri jezika.
Privreda
[uredi | uredi izvor]Privreda se zasniva na rafinisanju nafte, turizmu i finansijskim uslugama. Zvanična valuta je nizozemskoantilski gulden.
Vanjski linkovi
[uredi | uredi izvor]
- ^ "Curacao | History & Facts | Britannica". www.britannica.com (jezik: engleski). Pristupljeno 5. 4. 2023.
- ^ "Willemstad | Curaçao | Britannica". www.britannica.com (jezik: engleski). Pristupljeno 5. 4. 2023.
- Curaçao, The World Factbook, CIA
- Vlada Curaçaa (nl)
- Zvanična prezentacija ostrva
- Turističko udruženje
- Arhitektura na Curaçau
- Mapa ostrva
| Suverene države |
|  | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zavisne teritorije |
| ||||||||||