Οι τελευταίες 2 εβδομάδες πού δούλεψα στο Souk ήταν απίστευτα ψυχοφθόρες. Ο Αρχικός μπάρμαν, ένας Πολωνός εν’ ονόματι Mike, έφυγε διακοπές και την θέση του πήρε ο αδελφός του αφεντικού. Αμέσως ανέλαβε καθήκοντα manager του bar και εκεί είναι που η ζωή μου άρχισε να γίνεται πολύ δύσκολη.

Ο τύπος πραγματικά δεν έχει ιδέα απο διεύθυνση, και για να το καλύψει με τρέχει όλη την ώρα για τις πιο αχρείαστες δουλειές, ώστε να έχει αυτός ελευθερία να φτιάχνει τα κοκτέιλ. Αποφεύγει τις κουραστικές δουλειές φυσικά – ρίχνοντας ‘τες σε ‘μενα ή στον δεύτερο μπάρμαν που προσέλαβαν πρόσφατα. Μη του πέσει η μύτη δηλαδή, εαν σηκώσει μια κάσα μπύρες.

Μερικά άλλα ωράια:

• Κάθε μέρα πρέπει να ετοιμάσουμε το Mais en plus (ή πως στο διάολο γράφεται) γιατί πάντα η επόμενη μέρα είναι “busy”, ακόμα και εαν η επόμενη μέρα είναι η γαμημένη Δευτέρα που έχει κλαιν κόσμο. Αποτέλεσμα; 8 μπουκάλια ζαχαρόνερο (τη στιγμή που το Σάββατο, με το ζόρι να χρησιμοποιήσουμε 2), άπειρα κομμένα φρούτα που σαπίζουν σιγά-σιγά, τρείς κουβάδες σπασμένος πάγος να περιμένουν πότε θα έρθει η Παρασκευή, ανοικτά μπουκάλια κρασί (Γιατί “Δεν θα έχουμε χρόνο να το κάνουμε ότα θα είναι busy” …να ανοίξουμε το γαμημένο κρασι!?) και άλλα διάφορα.
• Καθαριότητα που δεν έχει καμία λειτουργική αξία, όπως το να καθαρίσω το εξωτερικό απο τα μπουκάλια με το υγρό πιάτων, τα οποία μπουκάλια είναι καταχωνιασμένα κάτω απο το μπάρ! ή να καθαριστεί ο κάδος σκουπιδιών, μέσα-έξω, κάθε μέρα (Ναι, γιατι σκοπεύω να φάω από εκεί μέσα…)
  Και φυσικά δεν είναι αυτός που αναλαμβάνει να κάνει αυτές τις εργασίες, όοοχι…
• Προσπαθεί, με κάθε τρόπο, να βρεί λόγο να με κριτικάρει. Δεν μπορώ να κάνω ένα λάθος χωρίς να πεταχτεί για να μου το τρίψει στην μούρη. Εάν κάνει αυτός το ίδιο λάθος φυσικά δεν τρέχει τίποτα (“Don’t worry” είναι η αγαπημένη του φράση όταν κάνει μαλακία).

Πολύ το χάρηκα πάντως το Σάββατο που προσπάθησε να με αναγκάσει να ξαναδέσω τα μαλλιά μου καθώς κλείναμε το μαγαζί. Όταν τον αγνόησα, πήγε να κλαφτεί στον manager και έφαγε πόρτα. Δεν ξέρω ακριβώς τι του είπαν στα Αραβικά αλλά άκουστηκε σαν “Δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις;”

Πραγματικά, προς το τέλος της προηγούμενης εβδομάδας είμουν έτοιμος να τα βροντήξω όλα κάτω και να παραιτηθώ αλλά το βράδυ της Πέμπτης κάτι άλλαξε μέσα μου, δεν ξέρω τι ή γιατί, και απέκτησα αρκετή αντοχή για να υπομείνω αυτή την κωλοδουλειά μέχρι να βρω κάτι καλύτερο.

Ας κρατήσουν το “διαμάντι” που έχουν τώρα, εγώ προτιμώ να κρατήσω την λογική μου.