opzoeken

Dutch

Etymology

From op +‎ zoeken.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opzoeken

1. to visit
2. to seek, look for
3. to look up (e.g. in a directory)

Conjugation

Conjugation of opzoeken (weak with past in -cht, separable)
infinitive	opzoeken
past singular	zocht op
past participle	opgezocht
infinitive	opzoeken
gerund	opzoeken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zoek op	zocht op	opzoek	opzocht
2nd person sing. (jij)	zoekt op, zoek op2	zocht op	opzoekt	opzocht
2nd person sing. (u)	zoekt op	zocht op	opzoekt	opzocht
2nd person sing. (gij)	zoekt op	zocht op	opzoekt	opzocht
3rd person singular	zoekt op	zocht op	opzoekt	opzocht
plural	zoeken op	zochten op	opzoeken	opzochten
subjunctive sing.1	zoeke op	zochte op	opzoeke	opzochte
subjunctive plur.1	zoeken op	zochten op	opzoeken	opzochten
imperative sing.	zoek op
imperative plur.1	zoekt op
participles	opzoekend	opgezocht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• zoeken op