|
La paĝo enhavas artikolojn pri kelkaj lingvoj.
|
- el la latina ablativus – estas derivita de la latina vorto " auferre " → la (verbo) „forporti“ kaj signas tiel ĝian praan funkcion kiel Ablativus separativus.
- (lingvoscienco) kazo esprimanta propre la deirpunkton; estas komplementa al la alativo
| Hiperonimoj |
- kazo, vortformo
| Vidu ankaŭ |
- kazo, fleksio, deklinacio, nominativo, akuzativo, genitivo, dativo, instrumentalo, prepozitivo, lokativo, alativo, posesivo, vokativo, partitivo, translativo, inesivo, adesivo, komparativo, komitativo
vira
- [1] latina gramatiko: La ablativo servas por pli preciza determino de la predikato. Ĝi precizigas la cirkonstancojn sub kiuj la ago plenumiĝas. Ĝi estas uzata kiel:
- Ablativus instrumentalis (a. de la peraĵo) ĉe la demando „per kio“?, „tra kio“?, „kune kun kiu“?
- Ablativus separativus (a. de la disigo) ĉe la demando „de kie“?, „de kio“?
- Ablativus comparationis (a. de la komparo) kun „kiel“
- Ablativus limitationis (a. de la restrikto de la etendo pri la koncepto) ĉe la demando „en kiu rilato“?
- Ablativus locativus (a. de la lokdifino) ĉe la demando „kie“?
- Ablativus temporalis (a. de la tempodifino) ĉe la demando „kiam“?, „ene de kiu tempo“?
- Ablativus mensurae (a. de la kvanto) ĉe la demando "ĉe kiom?"
- Ablativus qualitatis (a. de la kvalito)
- Ablativo post prepozicioj kiel cum, de, sine ktp.
| Frazaĵoj |
- caso ablativo
| Ekzemploj |
- [1] El ablativo recibe el nombre también de complemento circunstancial.
Real Academia Española, Diccionario de la Real Academia Española, 2001 „ablativo“
- ablativo