Goffredo Parise
| Goffredo Parise | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Goffredo Parise 1965
| |||||
| Persona informo | |||||
| Goffredo Parise | |||||
| Naskiĝo | 8-a de decembro 1929 en Vicenza, Italio | ||||
| Morto | 31-a de aŭgusto 1986 en Treviso, Italio | ||||
| Lingvoj | itala vd | ||||
| Loĝloko | Vicenza vd | ||||
| Ŝtataneco | itala | ||||
| Familio | |||||
| Amkunulo | Giosetta Fioroni (en)   vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | verkisto | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Goffredo Parise, naskiĝinta la 8-an de decembro 1929 en Vicenza en Veneto, mortinta la 31-an de aŭgusto 1986, estas itala verkisto kaj ĵurnalisto. Li skribis romanojn, eseojn kaj filmscenarojn.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Goffredo Parise naskiĝis la 8-an de decembro 1929 en Vicenza en Veneto, de senedza patrino. La avo, Antonio Marchetti, socialisto, estis grava figuro por la verkisto, kiu memoras lin en siaj fruaj romanoj.
La patrino, kiam Goffredo havis dek jarojn, edziĝis kun la ĵurnalisto Osvaldo Parise, kunlaboranto de la Gazzettino di Venezia kaj de la Giornale di Vicenza. La akirita patro rekonis Goffredon en 1943.
Li frekventis la gramatikan lernejon kaj la liceon en Vicenza; li legis multe, precipe Kafka, la grandajn rusojn, Hemingway, Maugham, Gide, Camus kaj Leopardi.
Post la 8-a de septembro 1943, sub la nazifaŝista okupado, la dekkvinjara Goffredo aktivis kiel stafeto por kelkaj partizano-grupoj. Dume li eldonis, danke al la duonpatro, la unuajn artikolojn kaj rakontojn.
En 1949 li enloĝiĝis en Venecio por frekventi la Universitaton. Li sekvis antaŭe la kursojn pri literaturo, poste pri medicino, poste pri matematiko, sed li ne magistriĝis. (La Universitato de Padovo doktorigis lin honoris causa en Lettere en 1986).
En 1951 li publikigis sian unuan romanon Il ragazzo morto e le comete kaj en 1953 La grande vacanza. Li aktivis mallongtempe kiel redaktisto ĉe la ĵurnalo Alto Adige de Bolzano, kaj poste li transloĝiĝis al Milano. Li ankaŭ laboris por la gazetoj L’Arena de Verona kaj Corriere della Sera.
En 1954 Parise eldonis sian trian romanon, la plej faman, Il prete bello. Ĝi estis la unua furorlibro de la postmilito kaj la verkisto atingis renomon grandan ne nur en Italio, sed eĉ eksterlande.
En 1960 li translokiĝis al Romo, kie li frekventis multajn intelektulojn: la verkistojn Elsa Morante, Pier Paolo Pasolini, Sandro Penna, Giorgio Bassani, Alberto Arbasino kaj Carlo Emilio Gadda, la aktorinon Laura Betti kaj la pentriston Cy Twombly. Poste li komencis vojaĝi por skribi raportojn por la grandaj ĵurnaloj kaj revuoj naciaj.
En 1961 li faris longan vojaĝon al Ameriko, poste li vojaĝis al Ĉinio, Laoso, Vjetnamio, Malajzio, Londono, Parizo, Jakarta, Tajlando, Tokio, Moskvo kaj Biafro. Siaj raportaĵoj pri Biafro estis tute aŭtentikaj taglibroj el la frontlinioj de la milito.
Parise kunlaboris ankaŭ kun gravaj reĝisoroj de filmoj kiel Mauro Bolognini, Federico Fellini kaj Marco Ferreri.
En 1965 li eldonis la romanon Il padrone kiu gajnis la Viareggio Premion.
Li en 1970 translokiĝis al Ponte di Piave, proksima vilaĝo al Treviso.
En siaj verkoj li preferis elementan stilon, primaran kiu igis lin kolizii per vortoj kun la avangardoj de la epoko.
En 1982 kun la verko Sillabario n. 2 li gajnis la Strega Premion.
Parise mortis en Treviso la 31-an de aŭgusto 1986.
Verkoj
[redakti | redakti fonton]En multaj romanoj Parise rakontas sian infanaĝon de eksteredzeca filo en malgranda urbo ankoraŭ plena de antaŭjuĝoj.
Rakonta genro
[redakti | redakti fonton]- Il ragazzo morto e le comete, Neri Pozza, Venezia 1951.
- La grande vacanza, Neri Pozza, Venezia 1953.
- Il prete bello, Garzanti, Milano 1954.
- Il fidanzamento, Garzanti, Milano 1956.
- Amore e fervore, Garzanti, Milano 1959.
- II padrone, Feltrinelli, Milano 1965. Premio Viareggio
- L'assoluto naturale, Feltrinelli, Milano 1967.
- Il crematorio di Vienna, Feltrinelli, Milano 1969. Premio Campiello
- Sillabario n.1, Einaudi, Torino 1972.
- Sillabario n.2, A. Mondadori, Milano 1982. Premio Strega
- Arsenico, Becco giallo, Treviso 1986.
- I movimenti remoti, Quodlibet, Macerata 1995; (skribita en 1948)
- L'odore del sangue, Rizzoli, Milano 1997, (skribita en 1979)
Esearo
[redakti | redakti fonton]- Un sogno improbabile, Libreria Galleria due Ruote, Vicenza, 1963.
- Cara Cina, Longanesi, Milano 1966.
- Due, tre cose sul Vietnam, Libreria Feltrinelli, Milano 1967, 1968.
- Biafra, Libreria Feltrinelli, Milano 1968.
- Guerre politiche. Vietnam, Biafra, Laos, Cile, Einaudi, Torino 1976.
- L'eleganza è frigida, Mondadori, Milano 1982.
- New York, Edizioni del Ruzante, Venezia 1977.
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Elio Filippo Accrocca, Ritratti su misura di scrittori italiani, Sodalizio del libro, Venezia 1960.
- Edoardo Sanguineti, Tra liberty e crepuscolarismo, Mursia, Milano 1961.
- Claudio Altarocca, Goffredo Parise, Firenze 1972.
- Paolo Petroni, Invito alla lettura di Goffredo Parise, Milano 1975.
- Fernando Bandini, Giosetta Fioroni e Vanni Scheiwiller, Goffredo Parise tra Vicenza e il mondo, Milano 1995.
- Raffaele La Capria, Caro Goffredo: dedicato a Goffredo Parise, Roma 2005.
- Vito Santoro, L'odore della vita: studi su Goffredo Parise, Macerata 2009.
- Lucia Rodler, Goffredo Parise, i sentimenti elementari, Roma 2016.