Gaston Paris

Gaston Paris
Persona informo
Gaston Paris
Naskonomo	Bruno-Paulin-Gaston Paris
Naskiĝo	9-an de aŭgusto 1839 (1839-08-09) en Avenay-Val-d'Or
Morto	5-an de marto 1903 (1903-03-05) (63-jaraĝa) en Cannes,  Francio
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Alma mater	École nationale des chartes vd
Familio
Patro	Alexis Paulin Paris (en) vd
Edz(in)o	Marguerite Paris (en) (1891–) vd
Parencoj	Louis Paris (en) () vd
Profesio
Okupo	filologo profesoro literaturhistoriisto historiisto mezepokisto verkisto vd
Laborkampo	Historio vd
Verkado
Verkoj	Romania vd
Postenoj Postenoj seĝo 17 de la Franca Akademio (1896–1903) Director of the Collège de France (en) (1894–1903) prezidanto prezidanto prezidanto vd
Honorigoj Honorigoj (31-a de decembro 1895)  Komandoro de la Honora Legio (29-a de decembro 1886)  Oficiro de la Honora Legio (4-a de aŭgusto 1875)  Kavaliro de Honora Legio (1866, 1872)  prix Gobert (en)  Pro la Merito pri la Sciencoj kaj Artoj vd
Membrecoj Membrecoj Franca Akademio (1896–1903) Accademia delle Scienze di Torino (1889–) Akademio de Surskriboj kaj Beletro de Francio (membre ordinaire (en) ) (1876–1903) Societo de Historio de Francio Reĝa Nederlanda Akademio de Artoj kaj Sciencoj Société de l'histoire de Paris et de l'Île-de-France (en) Accademia della Crusca Prusa Akademio de Sciencoj Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj Rusia Akademio de Sciencoj Bavaria Akademio de la Scienco Getingena Akademio de Sciencoj commission du Dictionnaire de l'Académie française (fr) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Gaston PARIS (naskiĝinta la 9-an de aŭgusto 1839 en Avenay-Val-d'Or, mortinta la 5-an de marto 1903 en Cannes) estis franca lingvisto kaj membro de la Franca Akademio ekde 1896.

Vivo

Estante disĉiplo de la Skolo de Chartres li profesoris pri latinidaj lingvoj ĉe Kolegio de Francio. Li iĝis ano de Akademio de Surskriboj kaj Beletro de Francio en 1876. Paris fondis "Revue critique" 1865 kaj "Revue historique". Li specialiĝis ne nur pri studoj romanistikaj sed ankaŭ pri efika lernigado de la latinida lingvaro. Du fojojn li ricevis la grandan Gobert-premion ĉe Akademio de Surskriboj: en 1866 pro la verko Histoire poétique de Charlemagne kaj en 1872 post publikigo de Vie de saint Alexis.

Kune kun aliaj li tradukis la fundamenton verkon de Friedrich Diez Grammatik der romanischen Sprachen (Bonn 1836-1838). Li ankaŭ nomumitis administranto de Franca Kolegio. Post elekto je Franca Akademio por posteuli Louis Pasteur li akceptitis fare de Joseph Bertrand (en la 28.1.1897) kaj eklaboris ĉe Commission du Dictionnaire.

Verkoj

• 1862: Étude sur le rôle de l’accent latin dans la langue française, thèse d’École des Chartes
• 1865: De pseudo Turpino. Histoire poétique de Charlemagne (disertaĵo)
• 1866: Lettre à Léon Gautier sur la versification latine rythmique
• 1869: Leçon d’ouverture du cours de grammaire historique de la langue française professé à la Sorbonne en 1868
• 1872: La vie de saint Alexis, poème du XIe siècle, et renouvellement des XIIe, XIIIe, et XIVe siècles
• 1873: Dissertation critique sur le poème latin du Ligurinus attribué à Gunther
• 1875: Les plus anciens monuments de la langue française. Le petit Poucet et la Grande Ourse. Chansons du XVe siècle
• 1876Les miracles de Notre-Dame
• 1885: La poésie au Moyen Âge (du volumoj)
• 1887: Extraits de la Chanson de Roland
• 1888: La littérature française au Moyen Âge. Manuel d’ancien Français, tome Ier
• 1893: Jaufré Rudel. La légende de Saladin. Les faits épigraphiques ou paléographiques allégués en preuve d’une altération ancienne du C latin
• 1894: Tristan et Iseut. Le haut enseignement historique et philologique en France
• 1895: La légende de Pépin le Bref
• 1896: Bele Aaliz. Penseurs et poètes
• 1897: Jean, sire de Joinville. L’anneau de la morte, histoire d’une légende
• 1899: La littérature normande avant l’annexion (912-1204)
• 1900: Les danseurs maudits, légende allemande du XIIe siècle. Poètes et légendes du Moyen Âge. Le roman du comte de Toulouse. Orson de Beauvais, chanson de geste du XIIe siècle
• 1901: François Villon
• 1903: Légendes du Moyen Âge (postmorta publikiĝo)

Literaturo

• Ursula Bähler, Gaston Paris et la philologie romane (= Publications romanes et françaises. Vol. 234). Droz, Genf 2004, ISBN 2-600-00868-3.
• Jürgen Storost: Gaston Paris. Ĉe: Jürgen Storost: 300 Jahre romanische Sprachen und Literaturen an der Berliner Akademie der Wissenschaften (=Berliner Beiträge zur Wissenschaftsgeschichte. Vol. 4). Band 1. Lang, Frankfurt am Main k.a. 2000, ISBN 3-631-38312-6, p. 247-256
• Jürgen Storost: Paul Meyer, Hugo Schuchardt, Jean Pierre Rousselot, Graziadio Isaia Ascoli, Gaston Paris, Jules Giliéron, Charles du Tourtoulon. (=Abhandlungen zur Sprache und Literatur. Vol. 172). Romanistischer Verlag, Bonn 2008, ISBN 978-3-86143-181-7, p. 124-168.

Eksteraj ligiloj

• Prezento ĉe la paĝaro de Franca Akademio