fumar

Galego

• Etimoloxía: do latín fumare.

• Pronuncia: /fuˈmaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

fumar

1. Inhalar e exhalar o fume, xeralmente de tabaco, dun cigarro ou dunha pipa acesos.

Traducións

Traducións

Alemán: rauchen (de) Alto sorabo: kurić (hsb) Árabe: دخن (ar) (dákhkhana) Armenio: ծխել (hy) (ç(ë)xel) Bielorruso: курыць (be) (kurýc') Bretón: butunat (br), butuniñ (br) Búlgaro: пуша (bg) (púša) Castelán: fumar (es). Catalán: fumar (ca). Checo: kouřit (cs) Cheién: he'pó (chy). Chinés: 吸煙 (zh), 吸烟 (zh) (xīyān), 抽煙 (zh), 抽烟 (zh) (chōuyān) Coreano: 피우다 (ko) (piuda) Danés: ryge (da) Eslovaco: fajčiť (sk) Esloveno: kaditi (sl) Esperanto: fumi (eo)

Finés: polttaa (fi), tupakoida (fi) Francés: fumer (fr). Galés: ysmygu (cy) Grego: καπνίζω (el) (kapnízo) Hebreo: עישן (he) (i'shen) Hindi: पीना (hi) (pīnā), सिगरेट पीना (hi) (sigreṭ pīnā) Húngaro: dohányzik (hu) Ido: fumar (io) Inglés: smoke (en). Interlingua: fumar (ia) Italiano: fumare (it) Kurdo: جگه‌ره‌ کێشان (ku) Lao: ສູບ (lo) (suup) Letón: smēķēt (lv), pīpēt (lv) Macedonio: пуши (mk) (púši) Neerlandés: roken (nl) Polaco: palić (pl)

Portugués: fumar (pt) Romanés: fuma (ro) Ruso: курить (ru) (kurít’) Serbocroata: пушити (sh), pušiti (sh) Sueco: röka (sv) Tailandés: สูบบุหรี่ (th) (sòop bù rèe) Telugú: తాగు (te) (taagu), పొగతాగు (te) (pogatagu) Ucraíno: курити (uk) (kurýty), палити (uk) (palýty) Urdú: پینا (ur) (pīnā), سگریٹ پینا (ur) (sigreṭ pīnā) Vasco: erre (eu) Vietnamita: hơi thuốc (vi), hút thuốc (vi) Volapuk: smökön (vo) Yiddish: רייכערן (yi) (reykhern) Xaponés: タバコを吸う (ja) (tabako-o suu)

Verbo transitivo

fumar

1. Inhalar e exhalar o fume de [unha substancia], xeralmente tabaco, dun cigarro ou dunha pipa acesos.
2. Consumir [un ou máis cigarros] mediante a inhalación e exhalación do fume que produce a substancia que conteñen ao queimarse.

Traducións

Traducións

Castelán: fumar (es). Danés: ryge (da)

Inglés: smoke (en).

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	fumar
Xerundio	fumando
Participio	fumado, fumada, fumados, fumadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	fumo	fumas	fuma	fumamos	fumades	fuman
	Copretérito	fumaba	fumabas	fumaba	fumabamos	fumabades	fumaban
	Pretérito	fumei	fumaches	fumou	fumamos	fumastes	fumaron
	Antepretérito	fumara	fumaras	fumara	fumaramos	fumarades	fumaran
	Futuro	fumarei	fumarás	fumará	fumaremos	fumaredes	fumarán
	Pospretérito	fumaría	fumarías	fumaría	fumariamos	fumariades	fumarían
Modo Subxuntivo	Presente	fume	fumes	fume	fumemos	fumedes	fumen
	Pretérito	fumase	fumases	fumase	fumásemos	fumásedes	fumasen
	Futuro	fumar	fumares	fumar	fumarmos	fumardes	fumaren
Modo Imperativo	Afirmativo		fuma	fume1	fumemos	fumade	fumen1
	Negativo		fumes	fume1	fumemos	fumedes	fumen1
Infinitivo conxugado		fumar	fumares	fumar	fumarmos	fumardes	fumaren

1 Vostede(s)

Referencias

• «fumar» no DIGALEGO, Ir Indo.

Castelán

• Etimoloxía: do latín fumare.

Verbo intransitivo

fumar

1. Fumar.

Verbo transitivo

fumar

1. Fumar (inhalar e exhalar o fume de [unha substancia], xeralmente tabaco, dun cigarro ou dunha pipa acesos).
2. Fumar (consumir [un ou máis cigarros] mediante a inhalación e exhalación do fume que produce a substancia que conteñen ao queimarse).

Catalán

• Etimoloxía: do latín fumare.

Verbo

fumar

1. Fumar.

Ido

• Etimoloxía: do latín fumare.

Verbo

fumar

1. Fumar.

Interlingua

• Etimoloxía: do latín fumare.

Verbo

fumar

1. Fumar.

Portugués

• Etimoloxía: do latín fumare.

Verbo

fumar

1. Fumar.