Saltar ao contido

Gran Premio de Austria de 1987

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Competición deportivaGran Premio de Austria de 1987
Nome oficialXX Holiday Austrian Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de Austria Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1987 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónA1-Ring (Spielberg) 47°13′11″N 14°45′53″L / 47.219722222222, 14.764722222222Coordenadas: 47°13′11″N 14°45′53″L / 47.219722222222, 14.764722222222 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude4,318 km Editar o valor en Wikidata
PaísAustria Editar o valor en Wikidata
Data16 de agosto de 1987 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoNigel Mansell Editar o valor en Wikidata
Pole positionNelson Piquet Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaNigel Mansell Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio de Austria de 1987 foi unha carreira do Campionato do Mundo Fórmula 1 celebrada no Circuíto de Österreichring o 16 de agosto de 1987. Foi a décima carreira da tempada de Fórmula Un de 1987, o 20º Gran Premio de Austria e o décimo oitavo que se celebrou en Österreichring. A carreira levouse a cabo sobre 52 voltas ao circuíto de 5´942 quilómetros para unha distancia total de carreira de 309 quilómetros.

A carreira foi gañada polo piloto británico Nigel Mansell pilotando un Williams FW11B. Chegou á meta por diante do seu compañeiro de equipo o brasileiro Nelson Piquet por 56 segundos. Foi a terceira vitoria de Mansell da tempada, e a quinta vitoria consecutiva de Williams. Teo Fabi terminou terceiro no mellor resultado da tempada ata o momento para o equipo Benetton. Foi, con todo, o primeiro dos dous únicos podios de Benetton na tempada de 1987. Tamén foi o segundo e último podio de Fabi na Fórmula Un que previamente lograra un terceiro lugar no Gran Premio de Detroit de 1984.

Resumo da carreira

[editar | editar a fonte]

A carreira estivo inzada de accidentes. O primeiro incidente importante produciuse cando Stefan Johansson golpeou un cervo co seu McLaren MP4 / 3 despois de que entrara no circuíto durante a práctica do venres. O cervo aterrado cruzou a pista para buscar refuxio do ruído dos coches cando foi golpeado por Johansson a preto de 225 km/h, matándoo ao instante. O impacto rompeu a suspensión dianteira do McLaren provocando que saíra da pista golpeando contra a varanda quedando o coche destruído.[1] Johansson tivo a sorte de escapar con pouco máis dunha dor de cabeza, aínda que máis tarde foi trasladado en helicóptero a un hospital de Klagenfurt para as radiografías logo de queixarse de dores de cabeza e no pescozo. O seu accidente provocou que McLaren trouxera un coche de reserva durante a noite desde a base do equipo en Woking. Nelson Piquet co Williams - Honda chocou co AGS de Pascal Fabre, terminando o Williams impactando na parede.

A primeira saída da carreira terminou rapidamente logo de que o Zakspeed de Martin Brundle estrelouse, a continuación, os dous Tyrrells de Jonathan Palmer e Philippe Streiff chocaron no medio do caos, Piercarlo Ghinzani tamén chocou o seu Ligier. O segundo intento de saída foi máis grave. Mansell na primeira fila tivo problemas co embrague e a grella compactouse detrás de el. A estreita recta de Österreichring fixo o resto cando Eddie Cheever (Arrows) e Riccardo Patrese (Brabham) chocaron e a metade da grella de saída, Johansson, Alex Caffi (Osella), Ivan Capelli (March), Pascal Fabre, Philippe Alliot (Larrousse - Lola), e ambos Zakspeeds de Brundle e Christian Danner víronse involucrados no subseguinte choque en cadea.

Afortunadamente todos os coches accidentados foron capaces de tomar parte na terceira apertura, agás Streiff obrigado a retirarse. Danner, Brundle, Caffi e Fabre empezaron desde o pitlane. Na volta de recoñecemento, con todo, o coche Prost apagouse, e os mecánicos non foron capaces de poñelo de novo en marcha. Debido a isto, os franceses tiveron que tomar o "muletto" e unirse á cola na rúa de boxes. Ao final da volta de formación, o francés tamén foi acompañado por Albereto, que entrou en boxes para reparar o volante, polo que había seis coches que comezaron desde o pitlane.

Piquet liderou desde o principio por diante de Thierry Boutsen no seu Benetton e Mansell. Boutsen entrou en boxes cun problemas nas marchas e Mansell pasou a Piquet durante as paradas en boxes. Fabi (Benetton) foi terceiro a unha volta, por diante de Boutsen no mellor resultado da tempada para o equipo. Recuperandose das súas dificultades Senna, Prost e Johansson terminaron quinto, sexto e sétimo. Ghinzani foi oitavo co Ligier por diante de Danner e René Arnoux no segundo Ligier. Dezaseis coches terminaron aínda que Fabre non completou suficientes voltas para quedar clasificado, o 14º clasificado, Brundle, sería descualificado por unha infracción na carrocería de reposto do Zakspeed 871, posto en servizo logo das colisións na saída.

Clasificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 5 Nigel Mansell Williams-Honda 52 1:18:44.898 2 9
2 6 Nelson Piquet Williams-Honda 52 + 55.704 1 6
3 19 Italia Teo Fabi Benetton-Ford 51 +1 voltas 5 4
4 20 Bélxica Thierry Boutsen Benetton-Ford 51 +1 volta 4 3
5 12 Ayrton Senna Lotus-Honda 50 +2 voltas 7 2
6 1 Francia Alain Prost McLaren-TAG 50 +2 voltas 9 1
7 2 Stefan Johansson McLaren-TAG 50 +2 voltas 14
8 26 Italia Piercarlo Ghinzani Ligier-Megatron 50 +2 voltas 18
9 10 Alemaña Christian Danner Zakspeed 49 +3 voltas 20
10 25 Francia René Arnoux Ligier-Megatron 49 +3 voltas 16
11 (1) 16 Italia Ivan Capelli March-Ford 49 +3 voltas 23
12 (2) 30 Francia Philippe Alliot Lola-Ford 49 +3 voltas 22
13 11 Satoru Nakajima Lotus-Honda 49 +3 voltas 13
14 (3) 3 Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 47 +5 voltas 24
DSC 9 Martin Brundle Zakspeed 48 Descualificado 17
NC 14 Francia Pascal Fabre AGS-Ford 45 Non clasificado 26
Ret 7 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 43 Motor 8
Ret 27 Italia Michele Alboreto Ferrari 42 Turbo 6
Ret 8 Italia Andrea de Cesaris Brabham-BMW 35 Motor 10
Ret 17 Derek Warwick Arrows-Megatron 35 Motor 11
Ret 18 Eddie Cheever Arrows-Megatron 31 Pneu. 12
Ret 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 5 Turbo 3
Ret 23 España Adrián Campos Minardi-Motori Moderni 3 Eléctrico 19
Ret 24 Italia Alessandro Nannini Minardi-Motori Moderni 1 Motor 15
Ret 21 Italia Alex Caffi Osella-Alfa Romeo 0 Eléctrico 21
Ret 4 Francia Philippe Streiff Tyrrell-Ford 0 Accidente 25
Fonte:[2]
  • Os números entre parénteses refírense ás posicións dos participantes con motores normalmente aspirados que competían polo Jim Clark Trophy.

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Hungría de 1987
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1987
Carreira seguinte:
Gran Premio de Italia de 1987
Carreira anterior:
Gran Premio de Austria de 1986
Gran Premio de Austria Carreira seguinte:
Gran Premio de Austria de 1997
  1. "SPORTS PEOPLE; Race Car Hits Deer". The New York Times. 15 de agosto de 1987. 
  2. "1987 Austrian Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]