Saltar ao contido

Parc del Clot

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía físicaParc del Clot
Imaxe
Tipoparque Editar o valor en Wikidata
EpónimoEl Clot Editar o valor en Wikidata
Localización
División administrativaEl Clot, España Editar o valor en Wikidata
LocalizaciónEscultors Claperós, 55-63 Editar o valor en Wikidata
Mapa
 41°24′29″N 2°11′26″L / 41.40806, 2.19056
Composto por
Características
Ben integrante do patrimonio cultural catalán
Id. IPAC40650 Editar o valor en Wikidata
Arte pública de Barcelona
Rites of Spring (en) [[File:Noun Project label icon 1116097 cc mirror.svg
Identificador10-1
Editar o valor en Wikidata

O Parc del Clot é un parque público situado no barrio do Clot, no distrito de Sant Martí de Barcelona. Encóntrase na situación dun antigo taller de RENFE, algunhas de cuxas paredes foron aproveitadas como elementos ornamentais. O proxecto do parque foi realizado en 1986 por Daniel Freixes i Melero e Vicente Miranda.

Descrición

[editar | editar a fonte]
Vista do acueduto.

O parque ten unha superficie de 4,03 hectáreas. Na súa parte central encóntrase un longo corredor formado por grandes marcos metálicos de cor branca, que vertebra o percorrido polo parque. Dende aquí distribúense diversas zonas, como un polideportivo, unha área de xogo infantil, pistas de petanca e un lago, ademais dos espazos vexetais do parque. Un dos elementos máis espectaculares é o lago, variedade de auga por un acueduto de 25 metros de lonxitude formado por unhas arcadas que constituía a fachada do antigo taller de RENFE, e cuxas augas caen en fervenza. Preto encóntrase unha especie de loggia constituída igualmente por muros do antigo edificio, cunha serie de arcos de cachotaría con columnas metálicas; no seu interior encóntrase a escultura Ritos de primavera, do escultor norteamericano Bryan Hunt (1986), unha peza de bronce de 4 m de altura que representa un salto de auga.

Vexetación

[editar | editar a fonte]
Loggia coa escultura Ritos de primavera.

A vexetación do parque é de tipo mediterráneo, con especies como a datileira (Phoenix dactylifera), o plátano común (Platanus x hispanica), o piñeiro manso (Pinus pinea), a aciñeira (Quercus ilex), a sófora (Sophora japonica), a acacia (Acacia saligna), o lamigueiro do Canadá (Populus x canadensis), o alcipreste común (Cupressus sempervirens), a laranxeira amarga (Citurs aurantium), o loendro (Nerium oleander), o pitósporo do Xapón (Pittosporum tobira), o alfaneiro chinés (Ligustrum lucidum), o loureiro (Laurus nobilis), a leguminosa (Tipuana tipu), a aroeira (Schinus molle) ou o salgueiro chorón (Salix sp.).

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]