Ia

Latine

Notatio

Cf. vocem Palaeograecam  ἴον  (ion, viola); vide locum infra.

Nomen proprium

Ĭ|a, -ae f

1. Filia Midae regis Pessinuntii.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	Ĭa	—	I
gen.	Ĭae	—	II
dat.	Ĭae	—	III
acc.	Ĭam	—	IV
abl.	Ĭā	—	VI
voc.	Ĭa	—	V

Loci

saec. IV.

• c. 303: Virgo sponsa quae fuerat, quam Valerius pontifex Iam nomine fuisse conscribit, exanimati pectus lanis mollioribus velat, dat lacrimas cum Agdesti interficitque se ipsam: purpurantes in violas cruor vertitur interemptae. —Adversus Nationes Arnobii [1]