Ganymedes
Ganymedes (Graece Γανυμήδης), sive Catamitus,[1] in mythologia Graeca est heros divinus, cuius patria fuit Troia. Filius apud plurimos auctores est Troi Dardaniensis,[2] ex quo Troia ipsa appellari putabatur, et Callirrhoae naiadis. Fratres sunt Ilus et Assaracus. Quaedam fabula dicit eum a Iove forma aquilae abduci ut baiulus poculorum in Olympo Monte mereat. Homerus eum pulcherrimum mortalium describit: "[Ganymedes] erat venustissimus gentis mortalium, et ergo dei sibi arripuerunt, ut Iovi vinum effunderet, suae pulchritudinis causa, ut inter immortales esset."[3]
Ganymedes raptus
[recensere | fontem recensere]
Mythus est exemplar paederastiae, moris socialis Graeci, coniunctione erotica civiliter accepta inter virum et iuvenem, catamitum appellatum.
In mytho, raptus est Ganymedes a Iove ex Ida, monte prope Troiam in Phrygia.[5] Ganymedes oves custodiebat, cum Zeus aquilam aut evocaret aut se faceret ad iuvenem Olympum transportandum.
De imaginibus
[recensere | fontem recensere]Una ex antiquissimis Ganymedis imaginibus est cratera figurarum rubrarum a Pictore Berolinensi factus, nunc in Museo Lupariensi conservatus.[6] Zeus Ganymedem uno latere insequitur, cum iuvenis alio latere aufugit, trochum volvens et gallum cucurientem attollens. Pictor vasorum Athenis saeculo quinto fabulam mythicam saepe pingebant, quae ad symposium virorum tam apta erat, ad convivium iustum. Tractabatur mythus Ganymedis modis qui facile agnoscuntur, usitatis rituum procationis homoeroticae moribus depictus, ut in cratera a Pictore Achillei factus, ubi Ganymedes etiam cum gallo effugit. Ganymedes usitate pulcher iuvenis musculosus pingitur.
Fontes antiqui
[recensere | fontem recensere]Ganymedes a variis auctoribus Graecis et Romanis ponitur:
- Homerus – Ilias 5.265; Ilias 20.232
- Homerica – Ilias Minor, fragmentum 7
- Hymni Homerici – Hymnus V, ad Aphroditen, 203-217
- Theognis – Fragmenta 1.1345
- Pindar – Oidae Olympicae 1; 11
- Euripides – Iphigenia Aulidensis 1051, Troades 820-838
- Plato – Phaedrus 255
- Apollonius Rhodius – Argonautica 3.112f
- Pseudo-Apollodorus – Bibliotheke 2.104; 3.141
- Strabo – Geographia 13.1.11
- Pausanias – Guide to Greece V.24.5; V.26.2-3
- Diodorus Siculus – The Library of History 4.75.3
- Hyginus
- Fabulae 89; 224; 271
- Astronomica 2.16; 2.29
- Ovidius – Metamorphoses 10.152
- Vergilius – Aeneis 1.28; 5.252
- Cicero – De Natura Deorum 1.40
- Valerius Flaccus – Argonautica 2.414; 5.690
- Statius
- Apuleius – Metamorphoses 6.15; 6.24
- Quintus Smyrnaeus - Casus Troiae 8.427; 14.324
- Nonnus – Dionysiaca 8.93; 10.258; 10.308; 12.39; 14.430; 15.279; 17.76; 19.158; 25.430; 27.241; 31.252; 33.74; 39.67; 47.98
- Suda – Ilion; Minos
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Plautus, Menaechmi 1.2.35; Apuleius, Metamorphoses 11.8, cf. 1.12; etc.
- ↑ Secundum alios filius erat Laomedontis ( Euripides, Troades 821).
- ↑ Ilias 20:233–35.
- ↑ De gallo symbolico eromenoi dono, vide, exempli gratia, Shapiro 1981; praeterea, T. J. Figueira, de duobus operibus recentibus de paederastia Graeca disputans, scribit donum esse "generi certum, et gallum significantem potentiae masculinae sine dubio habuisse" (American Journal of Archaeology, 1981).
- ↑ Ida fuit nympha montana, coniunx Scamandri, dei fluviatilis, et mater Teucri, unius ex primaevalibus Troiadis regibus. In eodem monte habitabat Paris, qui exsul similiter pastor in Ida fuerat, quia eius effectus in Troiade calamitosus natu praedicatus fuerat, unde Priamus ut in clivis sacris exponeretur iusserat.
- ↑ "www.louvre.fr"
Nexus interni
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Gély, V., ed. 2008. Ganymède ou l'échanson: Rapt, ravissement et ivresse poétique. Lutetiae: Presses Universitaires de Paris 10. ISBN 9782840160106.
- Keuls, Eva C. 1985. The Reign of the Phallus: Sexual Politics in Ancient Athens. Berkeleiae: University of California Press. ISBN 0520079299.
- Saslow, James M. 1986. Ganymede in the Renaissance: homosexuality in art and society. Portu Novo: Yale University Press.
- Sergent, Bernard. 1996. Homosexualité et initiation chez les peuples indo-européens. Lutetiae: Payot. ISBN 2228890529. Recensio critica.
- Shapiro, H. A. 1981. "Courtship scenes in Attic vase-painting. American Journal of Archaeology.
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Ganymedes spectant. |
- "World History of Male Love: Zeus and Ganymede."
- Calimach, Andrew. "The Zeus and Ganymede Myth: Analysis and Resources."
- Ganymedes. Propositum Theoi.
- Ganymede: Subject of the Visual Arts.
- Goethe, "Ganymed" (poema).
- Repositorium detorum 200 fere imaginum Ganymedis. Warburg Institute Iconographic Database.
Pinacotheca
[recensere | fontem recensere]-
Michael Angelus Bonarotius, Ganymedes. Exemplar ex archetypo amisso descriptum (1532). Collectio Regia, Arx Windesoriensis.
-
Ganymedes raptus. Petrus Paulus Rubens, 1611.
-
Ganymedes raptus. Rembrandus, 1635.
-
