Glabretum
Glabretum[1] est pars aquae, glacie non tecta[2], in fluviis et maribus hiemalibus. In fluviis glabreta a velocitate fluminis vel a fonte quodam calidiore oriuntur. In maribus Arcticis et in aquis Oceani Australis circum Antarcticam glabreta a ventis catabaticis glaciem pellentibus gignuntur sive cum aqua calidior a flumine oceanico allata in superficiem elevatur.
Glabreta perpetua
[recensere | fontem recensere]Sunt in maribus Arcticis et Antarcticis glabreta, quae saepe apparent vel quotannis vel perpetuo glacie liberae manent. Quorum notissimum est Aqua Borealis in parte boreali sinus Baffiniani; glabretorum Antarcticorum glabretum Iacobi Weddell[3] nominari potest.
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Alexandri Orlov Lexicon Russico-Latinum. Moscuae, 1876. P. 343.
In Latinitate classica glabretum est locus in agris, ubi nec sata nec quidqiud crescunt, — Columella, II 20, 2; Aegidii Forcellini Lexico Totius Latinitatis, 1775, s.v. pepo. Versio interretialis sub verbo. - ↑ S. Ivaškovskij, Lexicon Rossico-Latinum, s.v. полынья.
- ↑ Anglice Weddell Polynya.
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]- De glabretis in Britannica (Anglice)
- De glabretis in Lexico Norvegico (Norvegice)
- De glabretis in Encyclopaedia Russica magna (Russice)