Sicyon
Sicyon[1] (Graece Σικυών) fuit civitas (polis) Graeciae antiquae in Peloponneso septentrionali inter Corinthum et Achaeam sita. Ab anno 146 a.C.n. ad annum 44 a.C.n., Sicyonenses Isthmiis certaminibus praesidebant, tum cum Corinthus in terris non iam exstabat.[2]. Pausanias templa et multa alia aedificia circa Sicyonem aedificata descripsit.[3]
Geographia
[recensere | fontem recensere]Antiquitus Sicyonia ab oriente Corinthiae, a meridie Argolidi, ab occidente Achaiae, a septentrione sinui Corinthio contermina erat. Hodie in Corinthiam contributa est.
Historia
[recensere | fontem recensere]
Antiquitus Sicyon non tantum urbs, sed etiam civitas erat. Aegialea primum nomen urbis fuisse a conditore, autochthonio viro, impositum narrabat Pausanias[4], quod nomen in tabellis Mycenaeis fortasse legitur. De Sicyone a Doribus post Heraclidum reditum condita et eius heroe eponymo et primis regibus fabulae mythicae tradebantur[5]. Historia vera incipit cum Orthagoras et eius posteri septimo et sexto saeculo a.C.n. rerum potiti sunt, quorum tyrannis (satis moderata si Aristoteli credimus) per centum annos duravit, quae longissima tyrannis in Graecia antiqua refertur[6]. Populum e victis gentibus constantem adversus nobilitatis Doricae superbiam tuebantur. Nobilissimus ex Orthagoridis fuit Clisthenes (Atheniensis reformatoris avus). Postea quoque saepe tyranni Sicyone regnarunt sed multo brevius. Postquam Spartanorum auxilio Orthagoridarum dominatio eversa est Sicyonii in foedere Peloponnesiaco Lacedaemoniorum societatem usque ad Leuctricam pugnam atque etiam paulo ulterius fideliter retinuerunt[7]. Tyrannus vero Euphron (368-366) postquam divites e civitate democratiae constituendae specie expulit societatem mutavit et una cum Arcadibus et Argivis Epaminondae Thebano adversus Lacedaemonios opem tulit[8]. Euphrone occiso[9] saevae dissensiones inter factiones democraticam et oligarchicam et qui tyrannidem adfectabant flagrare non desierunt. Bello Lamiaco anno 322 a.C.n. Sicyonii una cum aliis civitatibus Graecis pro libertate adversus Antipatrum, Macedonum ducem, frustra rebellaverunt. Anno 303 a.C.n. Demetrius Poliorcetes urbem e campo in locum editum transtulit[10] quae breviter Demetrias appellata est. Instigante Arato Sicyonio, stratego eorum, tertio saeculo a.C.n. Foedus Achaicum inierunt atque ita Macedonum iugum paulisper deposuerunt. Tum maxime floruit civitas.[11] Mox tamen ob bellum adversus Cleomenem Spartae regem Achaei ad societatem Macedonicam redire coacti sunt. Post vicinam urbem Corinthum a Romanis deletam (146 a.C.n.), Sicyonii magnam Corinthii agri partem sibi adiunxerunt et ludos Isthmicos administraverunt. Simul tamen in dicionem proconsulis Macedoniae redacti sunt, et anno 27 a.C.n. in provinciam Achaiam incorporati. Circa 150 terrae motus urbi magna damna intulit[12].
Homines noti
[recensere | fontem recensere]- Aratus Sicyonius, homo politicus et dux exercitus, qui septies et decies strategus Foederis Achaici electus est.
- Lysippus statuarius
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ A. Chiusole, Il mondo antico, moderno, e novissimo, ovvero Breve trattato (Venetiarum: G. B. Recurti, 1749).
- ↑ Pausanias II.2.2
- ↑ Graeciae descriptio II.5.5-12.2.
- ↑ Descriptio Graeciae II.5.6.
- ↑ Pausanias II.6. Strabo VIII.8.5.
- ↑ Aristoteles, Politica V.12.1-2.
- ↑ Xenophon, Hellenica III.1.18 necnon IV.2.14-16 et VI.4.18.
- ↑ Xenophon, Hellenica VII.1.17-22 et 44-46 et VII.3.1-12. Diodorus Siculus XV.70.3.
- ↑ Xenophon VII.3.1-12.
- ↑ Diodorus Siculus XX,102.2-4; Plutarchus, Vita Demetrii 25.3. Pausanias II,7,1.
- ↑ Polybius II.43.3; Plutarchus, Vita Arati 9 et 41. Pausanias II.8.4 et VII.7.2. Strabo, Geographica VIII.7.3.
- ↑ Pausanias II.7.1.
Fontes
[recensere | fontem recensere]
- Aristoteles, Politica V.12.1-2
- Herodotus, Historiae V.67.
- Pausanias libro secundo Descriptionis Graeciae 5.6 - 11.2
- Plutarchus, Aratos
Plura legere si cupis
[recensere | fontem recensere]- Peter J. Bicknell, "Herodotos 5.68 and the Racial Policy of Kleisthenes of Sikyon", Greek, Roman and Byzantine Studies, 1982ː : 193̈-201.
- E. Fiechter, Das Theater in Sikyon, Stutgardiae, 1931 Recensio critica
- Kalliopi Krystalli-Votsi, "Nouvelle mosaïque de Sicyone", Bulletin de Correspondance Hellénique, 1976ː 575-588
- D. M. Leahy, "The Dating of the Orthagorid Dynasty", Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte, 1968ː 1-23
- Yannis A. Lolos, Land of Sikyon : archaeology and history of a Greek city-state, American school of classical studies at Athens, 2011 Recensio critica Nonnullae paginae apud Guglum librorum
- 'The Town Planning of Hellenistic Sikyon', Archäologischer Anzeiger, 2011
- 'L’architecture à Sicyone pendant la haute époque hellénistique' in L’architecture monumentale grecque au IIIe siècle a.C., Ausonius, 2015ː 51-82
- Victor Parker, "Some Aspects of the Foreign and Domestic Policy of Cleisthenes of Sicyon", Hermes, 1994ː 404-424
- "The Dates of the Orthagorids of Sicyon", Tyche, 1992ː 165-175
- Alexandre Philadelpheus, "Note sur le Bouleutérion (?) de Sicyone", Bulletin de Correspondance Hellénique, 1926ː 174-182
- Georges Roux, Pausanias en Corinthie (Livre II, 1 à 15). Texte - traduction - commentaire archéologique et topographique, Les Belles Lettres, 1958 Recensio critica
- Apostolos Sarris et alii, "Revealing the ancient city of Sikyon through the application of integrated geophysical approaches and 3D modelling", Archéosciences, 2009(33 sup)ː 143-6
- Charles H. Skalet, Ancient Sicyon with a prosopographia Sicyonia, Johns Hopkins press, 1929 Recensio critica Recensio critica altera
- Jennifer A.W. Warren, "Sikyon: a Case-Study in the Adoption of Coinage by a Polis in the Fifth Century BC", The Numismatic Chronicle, 2009ː 1-13
- Mary White, "The Dates of the Orthagorids", Phoenix, 1958ː 2-14