Naar inhoud springen

oearzaak

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

oearzaak v /ùä̯rzá:k/

  1. de brón of de raeje van 'n gebeurtenis of 'n hanjeling, det waat e rizzeltaot of gevolg tewaegbringk, 'n deper-ligkendje aanleijing
Aafbraeking
  • oear-zaak
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Samestèlling
Zagswies
  • d'n Doead mót 'n oearzaak höbbe: Dore ónwersjienlikste oearzake kónne luuj sterve.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif oearzaak oearzake oearzaken
IPA /ùä̯rzá:k/ /ùä̯rzá:g/ /ùä̯rzá:kə/ /ùä̯rzá:kən/
dim. sjrif oearzaekske oearzaeksken oearzaekskes
IPA /ùä̯rzɛ́:kskʲe/ /ùä̯rzɛ́:kskʲen/ /ùä̯rzɛ́:kskʲes/ /ùä̯rzɛ́:kskʲez/

In anger spraoke

[bewirk]