dingo

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  dingo    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• din·go

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Engels, zie aldaar. In de betekenis van ‘hondachtige’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1869

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	dingo	dingo's
verkleinwoord	dingootje	dingootjes

Zelfstandig naamwoord

de dingo m

1. (roofdieren) Canis lupus dingo  een verwilderde hondensoort die vooral voorkomt in Australië en vermoedelijk afstamt van de Indische steppewolf (Canis lupus pallipes )

Vertalingen

    1. Canis lupus dingo, een Australische wilde hond   

Deens: dingo (da) Duits: Dingo (de) m Engels: dingo (en) Fins: dingo (fi) Frans: dingo (fr) m

Italiaans: dingo (it) Japans: ディンゴ (ja) Pools: dingo (pl) Portugees: dingo (pt)

Gangbaarheid

• Het woord dingo staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "dingo" herkend door:

83 %	van de Nederlanders;
77 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Engels

Uitspraak

• Geluid:
• IPA:

Woordherkomst en -opbouw

• Bekend sinds 1789; leenwoord uit het Dharuk

enkelvoud	meervoud
dingo	dingos

Zelfstandig naamwoord

dingo

1. (roofdieren) dingo

Frans

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Bijvoeglijk naamwoord

dingo

1. (spreektaal) gek, maf, getikt, lijp

   «Arletta, je suis dingo de toi!»

   Arletta, ik ben knettergek op jou!

Synoniemen

• dingue