hunne
| enkelvoud | meervoud | |||
|---|---|---|---|---|
| bijvoeglijk | zelfstandig | bijvoeglijk | zelfstandig | |
| 1e persoon | mijn m'n |
mijne | ons, onze | onze |
| 2e persoon (informeel) |
jouw je |
jouwe | jullie je |
- |
| 2e persoon (formeel) (regionaal) |
uw | uwe | uw | uwe |
| 3e persoon (mannelijk) |
zijn z'n |
zijne | hun | hunne |
| 3e persoon (vrouwelijk) |
haar d'r, 'r |
hare | ||
| 3e persoon (onzijdig) |
zijn z'n (ervan) |
zijne | ||
| Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm | ||||
- hun·ne
hunne
- zelfstandige vorm van hun, derde persoon meervoud
- Zijn deze kopjes nu de hunne of zijn ze de onze?
- (verouderd) verbogen vorm van hun
- Hunne Excellenties zijn daarover niet geraadpleegd.
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | hunne | hunnen |
| verkleinwoord |
- zelfstandig gebruikt bezittelijk voornaamwoord: een persoon die tot hen behoort
- Deze man is een van de hunnen.
- Het woord hunne staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.