aver

Occitan

Etimologia

Del latin habere.

Prononciacion

/aˈβe/, /aˈβe/ (lengadocian), (gascon), /aˈvej/, /aˈvej/ (naut lemosin)

França (Bearn) : escotar « aver »

Sillabas

a | ver (2)

Vèrb

aver

1. Possedir.
2. Auxiliar qui permet de formar los temps compausats.

Derivats

• aver de

Variantas dialectalas

• 'ver (lemosin)
• aveir (auvernhat)
• agússer (auvernhat)
• augueir (vivaroaupenc)

Traduccions

alemand: haben (de) anglés: to have (en) catalan: tenir (ca), haver (ca) espanhòl: tener (es), haber (es) francés: avoir (fr) francoprovençau/arpitan: avêr (frp) italian: avere (it)

ligur: avéi (lij) neerlandés: hebben (nl) portugués: haver (pt) sard: tènnere (sc), àere (sc) sicilian: aviri (scn) suedés: ha (sv)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	aver
Gerondiu	en avent
Participi passat
	singular			plural
masculin	agut			aguts
femenin	aguda			agudas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	ai	as	a	avèm	avètz	an
Imperfach	aviái	aviás	aviá	aviam	aviatz	avián
Preterit	aguèri	aguères	aguèt	aguèrem	aguèretz	aguèron
Futur	aurai	auràs	aurà	aurem	auretz	auràn
Condicional	auriái	auriás	auriá	auriam	auriatz	aurián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	aja	ajas	aja	ajam	ajatz	ajan
Imperfach	aguèsse	aguèsses	aguèsse	aguèssem	aguèssetz	aguèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	aja !	—	ajam !	ajatz !	—
Negatiu	—	ajas pas !	—	ajam pas !	ajatz pas !	—
Nòtas