Vejatz lo contengut

Pairan

Aqueste article es redigit en lengadocian.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Pairan
Payra-sur-l'Hers
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Glèisa de Pairan.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 16′ 02″ N, 1° 51′ 21″ E
Superfícia 24,52 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
362 m
244 m
237 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
111
Carcassona
Canton
1101
De la Puèja al Rasés (Salas d'Erç abans 2015)
Intercom
200035855
CC de Castèlnau d'Arri Lauragués Audenc
Cònsol Bernard Pech
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
204 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

207 ab.
Densitat 7,67 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 11410
Còde INSEE 11275

Pairan (Payra-sur-l'Hers en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Comunas a l'entorn.

Las fòrmas ancianas son : Ecclesia de Pairano en 1119, Payranum en 1217, Villa de Payrano en 1327, Peyranum en 1378, Nostra Dame de Payra al sègle XV, Nostre Dame du Payra al sègle XV, Ecclesia Beatae Mariae de Payran en 1531, Payra en 1781[1].
Pairan ven del nom latin d'òme Patrius ambe'l sufixe -anum[2],[3].

Pairanèl es sus una tuca a l'èst de Pairan.
Las fòrmas ancianas son : Payranellum en 1217, Locus de Payranello al sègle XV, Peiranel en 1781, Payranel (Ministèri de l'Interior) [1].
Pairanèl es le diminutiu de Pairan, ambe'l sufixe -èl, resultat del latin -ellum.

La Tor(re) o Antiòca

[modificar | Modificar lo còdi]

Lòc situat al sud-èst de Pairan.
Las fòrmas ancianas son : Antioca en 1223, Antiocha en 1244, Villa de Antiocha en 1318, Anthioca en 1309, Villa de Anchiora, comprene Anchioca, en 1348, Anchiochia, comprene Antiochia en 1391, La Tour en 1781, La Tour d'Entioque en 1790, La Tour d'Anthioque..., moulin de la Tour en 1807, La Tour a Antioche (cadastre) [4].
Le nom Antioca de 1223 representa la fòrma occitana corrècta de la ciutat prestigiosa d'Antiòca, plan coneguda al sègle XIII per las Crosadas, e de las vilas omonimas. Se cal plan gardar d'imaginar las fòrmas medievalas en -cha coma de francismes : son d'ellenismes; aquela tradicion grafica complicada explica las fòrmas aberrantas de tipe Anchiochia. S'èran estats de francismes, la fòrma occitana ambe [-k-] se seriá pas conservada (de còps compresa En Tiòca, sénher Tiòca) en 1790 e en 1807. La fòrma del cadastre si-ben qu'es un francisme.

Pairan èra de la diocèsi de Mirapeis [1].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 (2026) Bernard Pech    
març de 2008 2014 Jean-Jacques Flourié    
març de 2001 2008 Marcel Melet    
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 188, totala: 195

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
575 558 585

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 477 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 349 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
241
206
192
184
158
177
157
154
155
160
2009 2010
159
164
168
174
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 204 abitants e la densitat èra de 8,32 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas amb la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véser tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 1,1 et 1,2 Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 294, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f386.item.texteImage
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 521
  3. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 125
  4. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 446, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f538.item.texteImage