bevis

bevis (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) log. dowód

(1.2) praw. dowód

(1.3) dowód (oznaka, potwierdzenie)

odmiana:

(1) et bevis, beviset, beviser, bevisene lub et bevis, beviset, bevis, bevisa

przykłady:

(1.1) En amerikansk fysiker har lagt fram et matematisk bevis for at verden ikke ble skapt på sju dager. → Pewien amerykański fizyk przedstawił dowód matematyczny na to, że świat nie został stworzony w ciągu siedmiu dni.

(1.2) Saken er henlagt på grunn av bevisets stilling. → Sprawę oddalono z braku dowodów.

(1.3) Utdanning er et bevis på at du kan lære. → Wykształcenie jest dowodem na to, że człowiek potrafi się uczyć.

składnia:

kolokacje:

(1.2) å føre bevis for sin uskyld → przedstawić dowody swojej niewinności, udowodnić swoją niewinność

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. bevise

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bevis (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dowód, świadectwo

odmiana:

(1.1) ett bevis, beviset, bevis, bevisen

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) vigselbevis

synonimy:

(1.1) prov

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. bevisa

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: