Przejdź do zawartości

dwukrotny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dwukrotny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[dvuˈkrɔtnɨ], AS[dvukrotny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik[1]

(1.1) odbywający się/powtarzający się dwa razy
(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś dwa razy
(1.3) dwa razy większy bądź mniejszy od czegoś
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) O ile armata uzyskała ocenę pozytywną, to urządzenia do kierowania ogniem z powodu dwukrotnych awarii zdyskwalifikowano[2].
(1.3) Przebicie jest więc dwukrotne. – Z tego, co zarabiamy, możemy utrzymać rodziny, dać pracę kilkudziesięciu pracownikom firmy i kolejnym, od których odbieramy makulaturęmówi Sobczyk[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dwukrotność ż
przysł. dwukrotnie, dwakroć, podwójnie
licz. dwakroć
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Według dawniejszej terminologii wyraz zaliczano do liczebników wielokrotnych.
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dwukrotny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. Piotr Matejuk, Wojskowe przyrządy optyczne w II Rzeczypospolitej, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Ewelina Zambrzycka, Złote góry makulatury, „Ozon nr 3”, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.