Przejdź do zawartości

kosić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
traktor kosi (1.1)
wymowa:
IPA[ˈkɔɕit͡ɕ], AS[kośić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. skosić)

(1.1) ścinać wysoką trawę lub zbożekosą lub maszynowo
(1.2) pot. przen. zabijać, zwykle wiele osób lub zwierząt naraz
(1.3) gwara więzienna, przen. kraść
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Biedny mąż musi od rana kosić trawnik przed domem.
(1.2) Sierżant kosił serią cały pluton nieprzyjaciela.
(1.3) Chuligan chwalił się, jak kosi kobietom portmonetki.
składnia:
(1.1) kosić + B.nie kosić + D.
kolokacje:
(1.1) kosić trawę / zboże / pszenicę / …
(1.3) kosić torebkę / portfel / …
synonimy:
(1.1) żąć, wyżynać, zżynać[1]
(1.3) zob. kraść
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) ścinać
(1.2) zabijać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kośnik mzw/mos, półkosek mrz, kosina ż, kosa ż, kosisko n, kosiarka ż, kosiarz m, kosynier mos, kośba ż, koszenie n, podkaszanie n
czas. wykaszać, podkaszać ndk., skosić dk., zakosić dk.
przym. kosiarski
związki frazeologiczne:
lot koszącyjeden kosi, drugi nosi
etymologia:
prasł. *kositi → 'ciąć, siec kosą'[2]
por. białor. касіць, ros. косить, ukr. косити
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kraść
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kosić” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.