autocenzura

autocenzura (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌawtɔt͡sɛ̃w̃ˈzura], AS: [au̯tocẽũ̯zura], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• u → ł • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kontrolowanie własnych wypowiedzi, publikacji, programów itp. pod względem politycznym lub obyczajowym

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	autocenzura
dopełniacz	autocenzury
celownik	autocenzurze
biernik	autocenzurę
narzędnik	autocenzurą
miejscownik	autocenzurze
wołacz	autocenzuro

przykłady:

(1.1) Artysta dokonał autocenzury swojej dawnego arcydzieła.

składnia:

kolokacje:

(1.1) autocenzura polityczna / obyczajowa / religijna • autocenzura ze względu na poprawność polityczną • poddać coś autocenzurze • dokonać autocenzury

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cenzura

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. autocenzurowanie n

czas. autocenzurować się

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) самацэнзура ż
• duński: (1.1) selvcensur w
• niemiecki: (1.1) Autozensur ż
• rosyjski: (1.1) автоцензура ż

źródła: