Przejdź do zawartości

akcent

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
barwny akcent (1.4) w krajobrazie
wymowa:
IPA[ˈakt͡sɛ̃nt], AS[akcẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyróżnienie za pomocą środków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu; zob. też akcent wyrazowy w Wikipedii
(1.2) muz. wyraźniejsze, silniejsze podkreślenie jakiegoś dźwięku lub współbrzmienia; zob. też akcent (muzyka) w Wikipedii
(1.3) typogr. znak diakrytyczny oznaczający m.in. akcent (1.1)
(1.4) przen. szczegół wyróżniający się z otoczenia
(1.5) jęz. specyficzny sposób wymawiania słów, często w połączeniu z charakterystyczną intonacją zdaniową
(1.6) przest. werwa, fantazja, animusz
(1.7) szt. archit. ogrod. element kompozycyjny wyróżniający się (kolorem, fakturą, kształtem) z tła całości
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) W niektórych wyrazach pochodzenia greckiego akcent pada na sylabę trzecią od końca.
(1.3) Akcent ostry to znak diakrytyczny w postaci ukośnej kreski wznoszącej się od lewej do prawej.
(1.4) Ten trunek jest słodkawy, ale z wyraźnym pikantnym akcentem.
(1.5) Ten jej mąż mówi z dziwnym akcentem, dlatego zastanawiam się, skąd on pochodzi?
(1.7) Ważnym akcentem wnętrza ogrodowego jest soliter o czerwonej barwie liści.
składnia:
kolokacje:
(1.1) akcent dynamiczny / toniczny / iloczasowy • akcent oksytoniczny / paroksytoniczny / proparoksytoniczny / inicjalny • akcent logiczny / zdaniowy
(1.5) akcent amerykański / cudzoziemski / krakowski / kresowy / lwowskimówić z obcym akcentem • mieć dobry / fatalny akcent
synonimy:
(1.1) akcent wyrazowy, przycisk
(1.2) akcent muzyczny
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) oksyton, paroksyton, proparoksyton
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. akcencista mos, akcentacja ż, akcentowanie n, akcentuacja ż, akcentysta mos, zaakcentowanie n
zdrobn. akcencik mrz
czas. akcentować ndk., zaakcentować dk.
przym. akcentacyjny, akcentuacyjny, akcentowy, akcentowany
przysł. akcentująco
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. accentus[1]
uwagi:
zob. też akcent w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „akcent” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) akcent
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) akcent, nacisk, akcentować
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
rzecz. akcento, akcentado
czas. akcenti
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1905 (Fundamento de Esperanto). Baza Radikaro Oficiala: grupa 9.
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) akcentcharakterystyczny sposób mówienia, intonacji typowy dla jakiegoś języka, dialektu albo objawiający się przy używaniu języka obcego[1]
(1.2) akcent, nacisk, podkreślenie, uwydatnienie[1]
(1.3) ogólny wydźwięk, obraz, charakter czegoś[1]
(1.4) jęz. akcent, przyciskwyróżnienie sylab w słowie lub słów w zdaniu[1]
(1.5) jęz. typogr. akcentznak graficzny nad (pod) literą[1]
(1.6) muz. akcent[1]
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. akcentuácia ż, akcentácia ż, akcentovanie n
czas. akcentovať ndk.
przym. akcentovaný, akcentačný
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Hasło „akcent” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) akcent, nacisk[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) akcentologija
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. akcentuacija ż, akcentuiranje n
czas. akcentuirati
przym. akcentski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Nina Snoj, Slovene Dictionary and Phrasebook, str. 29
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) jęz. akcent (wyrazowy)[1]
(1.2) muz. akcent[1]
(1.3) typogr. akcent[1]
(1.4) jęz. akcent (wymowa)[1]
(1.5) szt. archit. ogrod. akcent (wystrój)[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.