berliner

berliner (język duński)

wymowa:

Dania: [bärˈliˀnɔ]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) berlińczyk

(1.2) kulin. pączek

odmiana:

(1) en berliner, berlineren, berlinere, berlinerne

przykłady:

(1.1) I året nitten hundrede og fireoghalvfjerds deltog tusindvis af unge berlinere i en ulovlig demonstration mod den østtyske regering. → W roku tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym czwartym tysiące młodych berlińczyków wzięło udział w nielegalnej demonstracji przeciwko wschodnioniemieckiemu rządowi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Berlin n

przym. berlinsk

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) duń. Berlin + -er << niem. Berlin

(1.2) skrócona forma << duń. berlinerpfannkuchen << niem. Berliner + Pfannkuchen

uwagi:

źródła: