copil

copil (język rumuński)

wymowa:

(1.1) IPA: /koˈpil/

(1.2-3) IPA: /ˈkopil/

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dziecko

(1.2) wilk (pęd)

(1.3) hak

odmiana:

(1.1) lp M-B copi|l, ~lul, D-C ~lului, lm M-B ~i, ~ii, D-C ~ilor

(1.2-3) lp M-B copi|l, ~lul, D-C ~lului; lm M-B ~li, ~lii, D-C ~ililor

przykłady:

(1.1) Acest copil este foarte drăguț. → To dziecko jest bardzo miłe.

składnia:

kolokacje:

(1.1) a ajunge în mintea copililor → dziecinnieć • copil de țâță → niemowlę • copil-minune → cudowne dziecko

synonimy:

(1.1) fecior, fiu

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) copilă, copileț, copilandru, copilări, copilărie, copilăros, copilăresc, copilărește, copilăret, copilărime, copilitură

(1.2-3) copili

związki frazeologiczne:

unde și-a înțărcat dracul copiii → tam, gdzie diabeł mówi dobranoc

etymologia:

uwagi:

źródła: