delator
delator (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. ktoś, kto denuncjuje, donosi; zdrajca[1]
- (1.2) daw. gw. więz. osoba okradziona na ulicy[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik delator delatorzy / delatorowie dopełniacz delatora delatorów celownik delatorowi delatorom biernik delatora delatorów narzędnik delatorem delatorami miejscownik delatorze delatorach wołacz delatorze delatorzy / delatorowie depr. M. i W. lm: (te) delatory
- przykłady:
- (1.1) – Rozumiem, rozumiem! – zakrzyknął pan Zagłoba. – On to musiał Bohuna na złość puścić. Ale to kryminał taka sprawa i gardłem pachnie. Pierwszy będę delatorem![3]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) denuncjator, denuncjant, donosiciel, oskarżyciel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. delatorstwo n
- przym. delatorski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac.
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 16.
- ↑ Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 297.
- ↑ H. Sienkiewicz, Ogniem i mieczem.
delator (język angielski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) książk. donosiciel
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
delator (język hiszpański)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [de.la.ˈtoɾ]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) donosiciel
- (1.2) oskarżyciel
przymiotnik
- (2.1) donoszący, denuncjujący
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- delatador
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła: