historyk

historyk (język polski)

wymowa:

IPA: [xʲiˈstɔrɨk], AS: [χʹistoryk], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) specjalista w dziedzinie historii, badacz dziejów

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) specjalistka w dziedzinie historii, badaczka dziejów

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	historyk	historycy
dopełniacz	historyka	historyków
celownik	historykowi	historykom
biernik	historyka	historyków
narzędnik	historykiem	historykami
miejscownik	historyku	historykach
wołacz	historyku	historycy

(2.1) według tabeli (1.1) lub nieodm.,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	historyk	historyk
dopełniacz	historyk	historyk
celownik	historyk	historyk
biernik	historyk	historyk
narzędnik	historyk	historyk
miejscownik	historyk	historyk
wołacz	historyk	historyk

przykłady:

(1.1) Prezydent, który z wykształcenia jest historykiem, z pomocą przepisu na bigos, postanowił opowiedzieć o polskiej polityce.

(2.1) Irena jest historykiem literatury.

składnia:

kolokacje:

(1.1) historyk sztuki / teatru

synonimy:

(2.1) pot. historyczka

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) uczony, badacz, specjalista

hiponimy:

(1.1) archiwista, dyplomatyk, epigrafik, genealog, heraldyk, historiograf, kostiumolog, mediewista, mitolog, muzealnik, numizmatyk, papirolog, ruralista, varsavianista, weksylolog

(2.1) archiwista / archiwistka, dyplomatyk, epigrafik, genealog, heraldyk, historiograf, kostiumolog, mediewista / mediewistka, mitolog, muzealnik, numizmatyk, papirolog, ruralista, varsavianista / varsavianistka, weksylolog

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. historia ż, historyjka ż, historyczność ż, historyzm m, historycyzm m, historyzowanie n

forma żeńska historyczka ż

czas. historyzować ndk.

przym. historyczny

przysł. historycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) historian
• baskijski: (1.1) historialari
• białoruski: (1.1) гісторык m; (2.1) гісторык ż
• bułgarski: (1.1) историк m
• czeski: (1.1) historik m; (2.1) historička ż
• duński: (1.1) historiker w
• esperanto: (1.1) historiisto
• estoński: (1.1) ajaloolane
• fiński: (1.1) historioitsija
• francuski: (1.1) historien m; (2.1) historienne ż
• gruziński: (1.1) ისტორიკოსი
• gudźarati: (1.1) ઇતિહાસકાર m (itihāsakāra)
• hebrajski: (1.1) היסטוריון m (historyón)
• hiszpański: (1.1) historiador m; (2.1) historiadora ż
• japoński: (1.1) 歴史家(れきしか) (rekishika), 史家(しか) (shika)
• kazachski: (1.1) тарихшы
• khmerski: (1.1) ប្រវត្តិវិទូ (pro.vaot.vi.tu)
• litewski: (1.1) istorikas m
• łotewski: (1.1) vēsturnieks m
• niderlandzki: (1.1) historicus
• niemiecki: (1.1) Historiker m; (2.1) Historikerin ż
• norweski (bokmål): (1.1) historiker
• norweski (nynorsk): (1.1) historikar
• nowogrecki: (1.1) ιστορικός m; (2.1) ιστορικός ż
• portugalski: (1.1) historiador
• rosyjski: (1.1) историк m; (2.1) историк ż
• rumuński: (1.1) istoric m
• sanskryt: (1.1) ऐतिहासिक m
• słowacki: (1.1) historik m; (2.1) historička ż
• słoweński: (1.1) zgodovinar m
• szwedzki: (1.1) historiker
• turecki: (1.1) tarihçi
• ukraiński: (1.1) історик m; (2.1) історик ż
• walijski: (1.1) hanesydd m
• węgierski: (1.1) történész
• włoski: (1.1) storico

źródła: