komenda

komenda (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) krótki, słowny rozkaz natychmiastowego podjęcia lub zaprzestania czegoś, wydany przez dowódcę, zwierzchnika, itp.

(1.2) dowodzenie, kierowanie, komenderowanie, kierowanie czymś

(1.3) urząd, na którego czele stoi komendant; też siedziba tego urzędu

(1.4) inform. instrukcja wykonania pewnej czynności przeznaczona dla systemu operacyjnego lub procesora komputera

(1.5) daw. część wojska będąca pod czyimś dowództwem

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	komenda	komendy
dopełniacz	komendy	komend
celownik	komendzie	komendom
biernik	komendę	komendy
narzędnik	komendą	komendami
miejscownik	komendzie	komendach
wołacz	komendo	komendy

przykłady:

(1.1) Jeżeli dowódca da komendę, trzeba ją wykonać.

(1.2) Ja major, ja nie mogę odstąpić żołnierzy, / Do mnie batalijonu komenda należy.

(1.3) Byłem wczoraj na komendzie, ale niczego się nie dowiedziałem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dać / wydać komendę

(1.2) trzymać / sprawować komendę

(1.3) komenda policji

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komendant

związki frazeologiczne:

jak na komendę • mieć pod komendą

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) command; (1.2) command; (1.3) (police) headquarters; (1.4) command
• czeski: (1.3) velitelství n
• kaszubski: (1.1) kòmeńda ż; (1.4) kòmeńda ż
• niemiecki: (1.1) Kommando n
• rosyjski: (1.1) команда m; (1.2) командование n; (1.3) отделение n
• słowacki: (1.3) veliteľstvo n
• węgierski: (1.3) parancsnokság

źródła: