pobudka

pobudka (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈbutka], AS: [pobutka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sygnał wzywający do obudzenia się, do wstawania

(1.2) poranne budzenie

(1.3) książk. zwykle w lm: coś co skłania lub pobudza do czegoś

wykrzyknik

(2.1) hasło używane przy budzeniu

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pobudka	pobudki
dopełniacz	pobudki	pobudek
celownik	pobudce	pobudkom
biernik	pobudkę	pobudki
narzędnik	pobudką	pobudkami
miejscownik	pobudce	pobudkach
wołacz	pobudko	pobudki

przykłady:

(1.1) Proszę kłaść się spać. Jutro pobudka o piątej!

(2.1) Pobudka wstać, koniom wody dać.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zagrać pobudkę • zatrąbić na pobudkę

(1.2) pobudka o świcie • pobudka o czwartej / piątej / …

(1.3) pobudki osobiste • pobudki postępowania • działać z pobudek ideowych / materialnych • działać ze szlachetnych / z niskich / przyziemnych pobudek

synonimy:

(1.2) budzenie

(1.3) przyczyna

antonimy:

(1.1) capstrzyk

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pobudzanie n, pobudzenie n, pobudliwość ż, budzenie n, obudzenie n, budzik m

czas. budzić ndk., pobudzać ndk., pobudzić dk.

przym. pobudliwy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) reveille, wake up call; (1.2) wakeup, wake-up; (1.3) incentive, motive, impulse; (2.1) wake up!
• chiński standardowy: (1.1) 起床 (qǐchuáng); (1.2) 起床 (qǐchuáng)
• niemiecki: (1.1) Weckruf m; (2.1) aufstehen!
• włoski: (1.2) levataccia ż (nieprzyjemna)

źródła: