powód
powód (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) coś, co uzasadnia podjęcie jakiegoś działania lub zmianę stanu emocjonalnego
- (1.2) jeźdz. rzemień lub sznur przymocowany do tręzli, służący do prowadzenia konia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) praw. ten, kto wnosi sprawę cywilną, kto oczekuje skutków prawnych; zob. też powód w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik powód powody dopełniacz powodu powodów celownik powodowi powodom biernik powód powody narzędnik powodem powodami miejscownik powodzie powodach wołacz powodzie powody - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik powód powodowie dopełniacz powoda powodów celownik powodowi powodom biernik powoda powodów narzędnik powodem powodami miejscownik powodzie powodach wołacz powodzie powodowie
- przykłady:
- (1.1) Lekarz zapewniał, że nie ma powodu do niepokoju.
- (1.1) Zagrożenie powodzią jest powodem budowania wałów wzdłuż rzeki.
- (1.1) Powodem zawalenia się budynku były wady konstrukcyjne.
- (2.1) Ponieważ powód przedstawił zaświadczenie lekarskie, rozprawa została przełożona.
- składnia:
- (1.1) powód + D. • w przypadku przyczyny wywołującej określone stany emocjonalne: powód do + D.
- kolokacje:
- (1.1) mieć powód do czegoś • podawać powód zrobienia czegoś • nie ma powodu do obaw • robić coś z powodu strachu / radości / …
- (2.1) powód cywilny
- synonimy:
- (1.1) przyczyna, pobudka
- (1.2) wodza
- (2.1) pozywający
- antonimy:
- (2.1) pozwany
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. powództwo n, powodowanie n, spowodowanie n
- czas. powodować ndk., spowodować dk.
- przym. powodowy
- związki frazeologiczne:
- bez powodu • z powodu
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) reason, cause; (2.1) plaintiff, complainant
- arabski: (1.1) سبب
- białoruski: (1.1) прычына ż
- bułgarski: (2.1) ищец m
- chiński standardowy: (1.1) 道理 (dàolǐ)
- dolnołużycki: (1.1) pśicyna
- duński: (1.1) grund w, årsag w; (2.1) sagsøger w
- esperanto: (1.1) kaŭzo, motivo
- estoński: (1.1) põhjus; (2.1) hageja
- francuski: (1.1) raison
- hawajski: (1.1) kau
- hiszpański: (1.1) razón ż, motivo m; (2.1) demandante m/ż
- islandzki: (1.1) ástæða ż, orsök ż, sök ż; (2.1) sóknaraðili m
- japoński: (1.1) 理由 (りゆう, riyū)
- kataloński: (1.1) perquè m, motiu m, raó ż
- litewski: (1.1) priežastis
- łaciński: (1.1) causa ż; (2.1) actor m
- łotewski: (1.1) iemesls m; (2.1) prasītājs m
- niemiecki: (1.1) Grund m, Ursache ż; (2.1) Kläger
- nowogrecki: (1.1) αιτία ż, λόγος m; (2.1) ενάγων m
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) повод m; (2.1) истец m
- szwedzki: (1.1) grund w, motiv n, anledning w, orsak w, skäl n; (2.1) kärande
- tuvalu: (1.1) māfuaga
- ukraiński: (1.1) привід m; (1.2) повід m; (2.1) позивач m
- węgierski: (2.1) felperes
- wilamowski: (1.1) ürzaoch ż, ürzah ż
- wolof: (1.1) tax
- źródła: