rączka

rączka (język polski)

rączka (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈrɔ̃n͇t͡ʃka], AS: [rõṇčka], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ą 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od: ręka

(1.2) mała, drobna ręka

(1.3) uchwyt, rękojeść

(1.4) gw. lwow. pióro (do pisania)

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rączka	rączki
dopełniacz	rączki	rączek
celownik	rączce	rączkom
biernik	rączkę	rączki
narzędnik	rączką	rączkami
miejscownik	rączce	rączkach
wołacz	rączko	rączki

przykłady:

(1.1) Śpiewała pełną buzią i głosem, teksty znała, rączkami uprzedzała wszystkie gesty wodzireja – widać, że bywalec.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rączyna, rączusia, rączunia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rączęta nmos, ręka ż, rączyna ż, ręczny m, ręcznik m, ręczenie n, poręczenie n, rączusia n, rączunia ż

czas. ręczyć ndk., poręczyć dk.

przym. ręczny

związki frazeologiczne:

całuję rączki • dać ciepłą rączką • prowadzić za rączkę • wydać lekką rączką • z rączki do rączki • złota rączka

etymologia:

pol. ręka + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: ręka

• abazyński: (1.3) хва
• angielski: (1.3) handle, handgrip, grip
• białoruski: (1.1) ручка ż; (1.2) ручка ż; (1.3) ручка ż; (1.4) ручка ż
• czeski: (1.1) ručka ż; (1.2) ručka ż
• esperanto: (1.1) timoneto; (1.2) timoneto; (1.3) tenilo
• fiński: (1.3) korva
• francuski: (1.3) queue
• hiszpański: (1.3) mango m, puño m
• interlingua: (1.1) manetta; (1.3) ansa, corregia, manico
• łaciński: (1.3) manubrium n
• niemiecki: (1.3) Griff m
• nowogrecki: (1.3) χερούλι n
• rosyjski: (1.1) ручка ż; (1.2) ручка ż; (1.3) ручка ż
• rumuński: (1.3) coadă ż
• slovio: (1.3) derzxak (держак)
• szkocki gaelicki: (1.3) làmh ż
• szwedzki: (1.3) handtag n
• tuvalu: (1.3) kau
• ukraiński: (1.1) ручка ż; (1.2) ручка ż; (1.3) ручка ż; (1.4) ручка ż
• włoski: (1.3) manico m

źródła: