Przejdź do zawartości

rywalizacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rywalizacja (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌrɨvalʲiˈzat͡sʲja], AS[ryvalʹizacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ubieganie się o pierwszeństwo, o zdobycie czegoś; konkurowanie
(1.2) sport. zawody, zmagania sportowe, rozgrywka
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Siła, rywalizacja i fizyczna odwaga normalnych, przyzwoitych mężczyzn jest odpowiedzialna za większość tego, co w świecie jest słuszne.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rozgrywka
(1.2) konkurencja, rozgrywka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rywal m, rywalka ż, rywalizowanie n
czas. rywalizować ndk.
przym. rywalizacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rywalizacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Monika Maciejewska: W imię ojca w: Focus.pl, 04/06/11