rozbitek

rozbitek (język polski)

rozbitkowie (1.1)

wymowa:

IPA: [rɔzˈbʲitɛk], AS: [rozbʹitek], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba ocalała z katastrofy statku; zob. też rozbitek (osoba) w Wikipedii

(1.2) przen. ktoś, kogo spotkała katastrofa życiowa

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: rozbitka

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozbitek	rozbitkowie
dopełniacz	rozbitka	rozbitków
celownik	rozbitkowi	rozbitkom
biernik	rozbitka	rozbitków
narzędnik	rozbitkiem	rozbitkami
miejscownik	rozbitku	rozbitkach
wołacz	rozbitku	rozbitkowie
depr. M. i W. lm: (te) rozbitki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rozbijanie n, rozbicie n, rozbitka ż, rozbitki nmos

czas. rozbijać ndk., rozbić dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) castaway; (1.2) castaway
• bułgarski: (1.1) корабокрушенец m
• francuski: (1.1) naufragé m; (1.2) épave ż
• hiszpański: (1.1) náufrago m
• niemiecki: (1.1) Schiffbrüchiger m
• nowogrecki: (1.1) ναυαγός m/ż
• włoski: (1.1) naufrago m

źródła: