L7
Rok założenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Gatunek | |
Aktywność |
1985–2001, 2014–obecnie |
Wydawnictwo | |
Skład | |
Donita Sparks, Suzi Gardner, Jennifer Finch, Demetra Plakas | |
Byli członkowie | |
Janis Tanaka, Gail Greenwood, Roy Koutsky | |
Strona internetowa |
L7 – amerykański, feministyczny zespół grungeowy i punkrockowy riot grrrl, utworzony w 1985 przez Donitę Sparks oraz Suzi Gardner. Niebawem do zespołu dołączyły Jennifer Finch oraz Dee Plakas.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Nazwa zespołu pochodzi od slangowego terminu z lat 50. – „square”, który oznacza osobę uczciwą i tradycjonalistyczną, choć często mylnie traktuje się je (L7) jako odwołanie do seksualnej pozycji „69”. „L7” to także: pierwsza litera słowa „lesbian” (w języku angielskim – lesbijka), oraz liczba liter w tymże słowie. „L7” jest słyszalna w klasycznej piosence „Wooly Bully” zespołu Sam the Sham & the Pharaohs (Let's not be L7, come and learn to dance...). W swoim utworze „Bustin' Out” (L7 – just a little too damn straight...) używa jej także Rick James.
W 1991 członkinie zespołu stworzyły Rock for Choice – grupę walczącą o prawo kobiet do aborcji. Rock for Choice wspierały znaczące w erze grunge'u zespoły muzyczne jak: Pearl Jam, Red Hot Chili Peppers, Nirvana, Rage Against the Machine.
Jeden z najbardziej spektakularnych momentów w historii L7 miał miejsce podczas występu na angielskim Reading Festival w 1992. Wtedy to Donita Sparks rzuciła zużytym tamponem w publiczność krzycząc: „Eat my used tampon, motherfuckers!”. Miał to być protest przeciwko tłumowi rzucającemu błotem w stronę sceny[1]. Innym razem, w emitowanym późno w nocy angielskim programie rozrywkowym The Word Sparks ściągnęła majtki. Podczas koncertu w Londynie w 2000 roku jako nagrodę w zorganizowanej przez siebie loterii dziewczyny zaoferowały noc z perkusistką Demetrą Plakas.
Od 2001 roku zespół nie koncertuje, a Donita Sparks zaczęła solową karierę z zespołem Donita Sparks and The Stellar Moments, który w lutym 2008 wydał debiutancką płytę „Transmiticate”.
W 2014 roku zespół wznowił działalność.
Skład zespołu
[edytuj | edytuj kod]- Donita Sparks – gitara / wokal (założycielka)
- Suzi Gardner – gitara / wokal (założycielka)
- Jennifer Finch – gitara basowa / wokal (1987–1996, 2014–obecnie)
- Demetra Plakas – perkusja / wokal (1988–2000, 2014–obecnie)
Byli członkowie zespołu
[edytuj | edytuj kod]- Gail Greenwood – gitara basowa / wokal (1996–1999)
- Roy Koutsky – perkusja (1987–1988)
- Janis Tanaka – gitara basowa (2000)
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Albumy
[edytuj | edytuj kod]Rok | Tytuł | Wytwórnia | Notki |
1988 | L7 | Epitaph Records | Debiut |
1990 | Smell the Magic | Sub Pop | W 1991 uzupełniony trzema dodatkowymi piosenkami |
1992 | Bricks Are Heavy | Slash Records | 1. miejsce na liście Billboard Heatseekers |
1994 | Hungry for Stink | Slash Records | 2. miejsce Billboard Heatseekers |
1997 | The Beauty Process: Triple Platinum | Slash Records | Pierwszy album bez basistki Jennifer Finch |
1998 | Live: Omaha To Osaka | Man's Ruin Records | Album live |
1999 | Slap-Happy | Wax Tadpole Records | Ostatni studyjny album |
2000 | The Slash Years | Slash Records | Kompilacja popularnych piosenek zespołu z lat 1992-1997 |
Single i EPki
[edytuj | edytuj kod]Rok | Tytuł | Album |
1990 | „Shove” | Smell the Magic |
1992 | „Pretend We're Dead” | Bricks Are Heavy |
1992 | „Everglade” | Bricks Are Heavy |
1992 | „Monster” | Bricks Are Heavy |
1994 | „Andres” | Hungry for Stink |
1997 | „Drama” | The Beauty Process: Triple Platinum |
1997 | „Off the Wagon” | The Beauty Process: Triple Platinum |
1999 | „Freeway” | Slap-Happy |
1999 | „Mantra Down” | Slap-Happy |
Video
[edytuj | edytuj kod]- 1991 – „Fast and Frightening”
- 1992 – „Pretend We're Dead”
- 1992 – „Everglade”
- 1992 – „Monster”
- 1994 – „Andres”
- 1994 – „Stuck Here Again”
- 1999 – The Beauty Process – dokument o grupie autorstwa reż. Krist Novoselic
Gościnnie
[edytuj | edytuj kod]- The Melting Plot – „Yummy Yummy” (1988)
- Tantrum – „Bite The Wax Tadpole” (1988)
- Radio Tokyo Tapes – „Sweet Sex” (1989)
- Gabba Gabba Hey: A Tribute to the Ramones – „Suzy is a Headbanger” (1989)
- Virus 100 – „Let's Lynch the Landlord” (1989)
- The Big One/City of L.A. – „American Society” (1990)
- Every Band Has A Shonen Knife Who Loves Them – „Bags” (1990)
- Teriyaki Asthma – „Bloodstains” (1990)
- International Pop Underground – „Packin' A Rod” (1991)
- Alternative NRG – "Shitlist" (1994)
- Natural Born Killers Soundtrack – „Shitlist” (1994)
- The Grunge Years – „Shove” (1994)
- Serial Mom Soundtrack – „Gas Chamber” (1994)
- Tank Girl Soundtrack – „Shove” (1995)
- Spirit of '73: Rock For Choice – „Cherry Bomb” Joan Jett (1995)
- The Jerky Boys Soundtrack – „Hangin' on the Telephone” (1995)
- Foxfire Soundtrack – „Shirley” (1996)
- Twisted Willie – „Three Days” Waylon Jennings (1996)
- A Small Circle of Friends – „Lion's Share” (1996)
- I Know What You Did Last Summer – „This Ain't The Summer of Love” (1997)
- Free the West Memphis 3 – „Boys in Black” (2000)
- Grand Theft Auto: San Andreas Official Soundtrack Boxset – „Pretend We're Dead” (2004)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ AOL Radio Stations | Free Internet Radio | AOL Radio [online], music.aol.com [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2009-02-24] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona zespołu L7. l7official.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-01)].
- L7 biografia w Rolling Stone. rollingstone.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-13)].
- L7 na AllMusic
- wywiad