Borzoj

Borzoj
Inne nazwy	ros. русская псовая борзая,; ang. borzoi, Russian wolfhound,; chart rosyjski
Kraj pochodzenia	Rosja
	Wymiary
Wysokość	70–85 cm (pies),; 65–75 cm (suka)
Masa	35–48 kg
	Klasyfikacja
FCI	Grupa X, sekcja 1; wzorzec nr 193
UKC	Grupa 3 – Sighthound and Pariah
	Wzorce rasy
	FCI; UKC;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Borzoj (oryginalna nazwa ros. русская псовая борзая) – rasa psa zaliczana do grupy chartów, wyhodowana w Rosji ze skrzyżowania dawnego charta rosyjskiego z chartami krymskimi i górskimi, użytkowana początkowo do polowań, obecnie również jako pies-towarzysz. Borzoj nazywany jest chartem rosyjskim, ale ta nazwa stosowana jest również w odniesieniu do innych ras i odmian chartów hodowanych na terenie Rosji. Typ chartowaty^[2].

Klasyfikacja FCI

W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy X – charty, sekcja chartów długowłosych^[3]. Nie podlega próbom pracy^[1].

Rys historyczny

Ojczyzną borzoja jest prawdopodobnie Środkowy Wschód^[4]. Przodkami tych psów były sprowadzone ze wschodu psy plemion tatarskich, a ich regularną hodowlę przez rosyjską arystokrację specjalnie do polowań na wilki, lisy, zające i jelenie, datować można prawdopodobnie na początki XIV i XV wieku.

Wygląd

Długie, falujące włosie, które dodaje miękkości dosyć kanciastej sylwetce.

Budowa

Duży, smukły pies. Głowa jest wydłużona. Borzoje budową ciała przypominają greyhoundy, ale są wyższe – to jedna z najwyższych ras psów. Wysokość w kłębie ok. 70 cm, masa ciała ok. 30 kg.

Szata i umaszczenie

Spotykana barwa umaszczenia może być biała, złota we wszystkich odcieniach, szara, czerwona, czarna z ciemną kufą, jednolita bądź łaciata oraz pręgowana i płaszczowa. Niedopuszczalna jest maść czekoladowa bądź niebieska.

Zachowanie i charakter

Czułe, posłuszne i oddane swoim właścicielom, są raczej nieufne i podejrzliwe w stosunku do obcych. Cechuje je spokój, tolerancja wobec dzieci.

Cel hodowli

Rasa wyhodowana do polowań na zające, lisy i wilki, obecnie jest trzymany jako pies do towarzystwa.

Zdrowie i pielęgnacja

Przyjemny oraz łagodny pies do trzymania w domu pod warunkiem zapewnienia mu odpowiedniego wybiegu. Oprócz systematycznej i czasochłonnej pielęgnacji niezbędnej do utrzymania wystawowego wyglądu, borzoje wymagają także codziennej aktywności ruchowej, dzięki której utrzymują się w dobrej kondycji.

Popularność

Popularność tej rasy w Polsce jest dość znaczna.

Pozostałe informacje

W czasie rewolucji październikowej zginęły prawie wszystkie borzoje popularne w kręgach arystokracji rosyjskiej. Przetrwały tylko dzięki temu, iż część osobników tej rasy była hodowana w bogatych domach mieszczańskich Europy Zachodniej oraz USA. Po raz pierwszy borzoj został zaprezentowany na pierwszej wystawie Crufta w 1891 roku.

Przypisy

↑ ^a ^b Wzorzec rasy nr 193 (FCI Standard N° 193) (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny.
↑ Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 185.
↑ Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny.
↑ David Taylor: Księga psów. s. 30–31.

Bibliografia

Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 308. ISBN 83-7073-122-8.
Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09354-7.
David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.

[Wz193-1] Wzorzec rasy nr 193 (FCI Standard N° 193) (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny.

[Fal-2] Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 185.

[ZKwP-3] Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny.

[taylor-4] David Taylor: Księga psów. s. 30–31.

[1]

[2]

[3]

[4]