Grupa przestrzenna
Grupa przestrzenna – w matematyce, geometrii i krystalografii jest to grupa symetrii. W krystalografii termin ten jest uproszczeniem pełnej nazwy krystalograficzna grupa przestrzenna lub grupa Fiodorowa. Krystalograficzne grupy przestrzenne przedstawiają i opisują symetrie kryształów[1][2]. Są to nieskończone grupy dyskretne.
W przestrzeni trójwymiarowej istnieje 219 różnych typów grup przestrzennych (230 uwzględniając chiralne). Grupy przestrzenne są badane i występują także w przestrzeniach o różnej liczbie wymiarów. Za przykład mogą posłużyć grupy Bieberbacha[3].
Rys historyczny
[edytuj | edytuj kod]Grupy przestrzenne w przestrzeni dwuwymiarowej były znane od bardzo dawna. Pierwsze grupy przestrzenne dla przestrzeni trójwymiarowej wyliczono pod koniec XIX wieku. W 1891 roku dokonali tego niezależnie Fiodorow (1853-1919) i Schoenflies (1853-1928). W 1894 roku wyliczeń dokonał również Barlow (1845-1934). Pierwsze prace zawierały błędy. Fiodorow i Schoenflies korespondencyjnie wymienili się wyliczeniami. Rezultatem tego była w pełni poprawna lista 230 grup przestrzennych[4][5][6].
Elementy grup przestrzennych
[edytuj | edytuj kod]Grupy przestrzenne w trójwymiarowej przestrzeni powstały w wyniku połączenia 32 krystalograficznych grup punktowych z 14 sieciami Bravais’go należących do jednego z 7 układów krystalograficznych. Z tego powodu grupy przestrzenne uwzględniają kombinacje translacji komórki elementarnej i operacji wykonywanych na grupach punktowych.
Notacje grup przestrzennych
[edytuj | edytuj kod]Istnieje co najmniej dziewięć sposobów określania grup przestrzennych:
- numeryczna – Międzynarodowa Unia Krystalografii (IUCr) publikuje tabele wszystkich typów grup przestrzennych i przypisuje każdej unikatowy numer od 1 do 230. Grupy przestrzenne tych samych układów krystalograficznych i grup punktowych przydzielone mają kolejne numery.
- międzynarodowa (M, notacja Hermanna–Mauguina) – składa się z dużej litery oznaczającej typ sieci Bravais’go, z liczb oznaczających osie symetrii zwykłe, inwersyjne lub śrubowe oraz z małych liter jako symboli płaszczyzn symetrii i poślizgu. Znając reguły składania elementów symetrii możliwe jest przedstawienie rozmieszczenia elementów symetrii w komórce elementarnej[7].
- notacja Kreutza-Zaremby – za twórcze elementy symetrii przyjmuje się osie i środek symetrii. W symbolach klas opuszcza się płaszczyzny symetrii, jeżeli wynikają one z iloczynu osi parzystokrotnych i środka symetrii.
- notacja Schoenfliesa – składa się z dużej litery C, D, S, T, O określającej rodzaj grupy obrotowej oraz z dolnych indeksów informujących o krotności głównej osi symetrii (n), rodzaju płaszczyzny symetrii (v, h, d) i o istnieniu środka symetrii (i). Z takich symboli nie można określić typu sieci Bravais’go i wszystkich elementów symetrii grupy[7].
- notacja orbifold dla dwuwymiarowej przestrzeni i notacja fibrifold dla trójwymiarowej przestrzeni – twory matematyczne wprowadzone przez Conwaya i Thurstona. Niektórym grupom przestrzennym można przyporządkować symbole orbifoldów i fibrifoldów[9].
- notacja Coxetera – przestrzenna i punktowa grupa symetrii przedstawiona w postaci grup Coxetera.
Klasyfikacja grup przestrzennych
[edytuj | edytuj kod]Istnieje co najmniej 10 różnych możliwości klasyfikowania grup przestrzennych w przestrzeni trójwymiarowej. Skatalogowane są w tabeli od postaci najbardziej szerokiej, aż do wąskich klas na samym dole:
Krystalograficzne grupy przestrzenne (230 klas) | |
Afiniczne grupy przestrzenne (219 klas) | |
Arytmetyczne grupy przestrzenne (73 klasy) | |
Klasy krystalograficzne (32 klasy) | Grupa punktowa sieci Bravais’go (14 klas) |
Układ krystalograficzny (7 klas) | Sieć Bravais’go (7 klas) |
Rodzina krystalograficzna (6 klas) |
Grupa przestrzenna w 3 wymiarach
[edytuj | edytuj kod]Układ krystalograficzny | Grupy punktowe | Grupy przestrzenne | ||
---|---|---|---|---|
M | Schoenflies | |||
1 | trójskośny (2) | |||
2 | ||||
3–5 | jednoskośny (13) | |||
6–9 | ||||
10–15 | ||||
16–24 | rombowy (59) | |||
25–46 | ||||
47–74 | ||||
75–80 | tetragonalny (68) | |||
81–82 | ||||
83–88 | ||||
89–98 | ||||
99–110 | ||||
111–122 | ||||
123–142 | ||||
143–146 | trygonalny (25) | |||
147–148 | ||||
149–155 | ||||
156–161 | ||||
162–167 | ||||
168–173 | heksagonalny (27) | |||
174 | ||||
175–176 | ||||
177–182 | ||||
183–186 | ||||
187–190 | ||||
191–194 | ||||
195–199 | regularny (36) | |||
200–206 | ||||
207–214 | ||||
215–220 | ||||
221–230 |
Wprowadzenie przez IUCr pojęcia płaszczyzny poślizgu e spowodowało w 1996 roku zmianę symboli i rysunków niektórych grup przestrzennych. Zmiana dotyczyła 7 grup w układzie rombowym oraz pięciu dla układów tetragonalnego i regularnego. Rysunki wszystkich wymienionych grup zostały zmienione. Symbole grup zostały zmienione tylko dla 5 przypadków w układzie rombowym (np. Abm2 na Aem2)[10].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ grupy przestrzenne, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-03-12] .
- ↑ Hahn T.: International Tables for Crystallography, Volume A: Space Group Symmetry. T. A. Berlin, Nowy York: Springer-Verlag, 2002. ISBN 978-0-7923-6590-7.
- ↑ Bieberbach L. Über die Bewegungsgruppen der Euklidischen Räume (Zweite Abhandlung.) Die Gruppen mit einem endlichen Fundamentalbereich. „Mathematische Annalen”. 72 (3), s. 400–412, 1912. DOI: 10.1007/BF01456724.
- ↑ Fedorov E.S. Symmetry of Regular Systems of Figures. „Zap. Mineral. Obch.”. 28 (2), s. 1–146, 1891.
- ↑ Schönflies A.M. Theorie der Kristallstruktur. „Gebr. Bornträger”, 1891. Berlin.
- ↑ Barlow W. Über die geometrischen Eigenschaften starrer Strukturen und ihre Anwendung auf Kristalle. „Z. Kristallogr”. 23, s. 1–63, 1894.
- ↑ a b Trzaska Durski Z., Trzaska Durska H.: Podstawy krystalografii. Warszawa: OW Politechniki Warszawskiej, 2003, s. 127–135. ISBN 83-7207-438-0.
- ↑ Hall S.R. Space-Group Notation with an Explicit Origin. „Acta Cryst.”. A37, s. 517–525, 1981.
- ↑ Conway J.H., Delgado F.O., Huson D.H., Thurston W.P. On three-dimensional space groups. „Beiträge zur Algebra und Geometrie. Contributions to Algebra and Geometry”. 42 (2), s. 475–507, 2001.
- ↑ Trzaska Durski Z., Trzaska Durska H.: Podstawy krystalografii. Warszawa: OW Politechniki Warszawskiej, 2003, s. 166–169. ISBN 83-7207-438-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Międzynarodowa Unia Krystalograficzna (UICr) (ang.)
- Grupy punktowe i sieci Bravais’go (ang.)
- Wyszukiwarka grup przestrzennych (ang.)
- Spis grup przestrzennych. cst-www.nrl.navy.mil. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-24)]. (ang.)
- Lista wszystkich grup przestrzennych (ang.)
- Spis grup przestrzennych w 3D (ang.)
- Równania symetrii w przestrzeni dwuwymiarowej (ang.)
- Równania symetrii w przestrzeni trójwymiarowej (ang.)