Przejdź do zawartości

Eric Esch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eric Scott Esch
Ilustracja
Pseudonim

Butterbean

Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1966
Bay City, Michigan

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

180 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

90

Zwycięstwa

77

Przez nokauty

58

Porażki

9 (1 przez KO)

Remisy

4

Nieodbyte

0

Eric Scott Esch, pseud. Butterbean (ur. 3 sierpnia 1966 w Bay City[1][2]) – amerykański bokser zawodowy wagi ciężkiej, a także kick-boxer i zawodnik MMA.

Kariera bokserska

[edytuj | edytuj kod]

15 października 1994 stoczył pierwszy pojedynek na zawodowym ringu. Po 4 rundach pokonał na punkty Tima Danielsa[2]. 15 grudnia 1995 w swym szesnastym pojedynku doznał pierwszej porażki. W 2. rundzie przegrał przez techniczny nokaut z Mitchellem Rose'em. Była to jedyna przegrana Escha przed czasem[2].

12 kwietnia 1997 Esch zdobył pas federacji IBA w kategorii superciężkiej, pokonując w 2. rundzie przez techniczny nokaut Eda White'a. Pięciokrotnie obronił zdobyty pas, pokonując kolejno: 16 stycznia 1998 Harry'ego Funmakera (po 4 rundach jednogłośnie na punkty), 13 lutego 1999 Patricka Grahama (techniczny nokaut w 3. rundzie), 31 lipca 1999 Esch Tima Burgoona (nokaut w 2. rundzie), 18 września 1999 Kenny'ego Cravena (techniczny nokaut w 2 rundzie), 4 marca 2000 George'a Linbergera (nokaut w 1. rundzie).

27 lipca 2002 zmierzył się z byłym mistrzem świata federacji WBC i IBF w kategorii ciężkiej Larrym Holmesem. Po 10 rundach Esch przegrał jednogłośnie na punkty. Była to jedyna walka "Butterbeana", której długość wynosiła 10 rund[2]. 15 października 2005 Esch stoczył rewanżowy pojedynek z George'em Linbergerem. Tym razem po 4 rundach przegrał niejednogłośnie na punkty[2]. Stawką pojedynku był pas federacji NABC w kategorii superciężkiej.

3 października 2009 Esch powrócił na zawodowy ring, po dwuletniej przerwie, by stoczyć swój ostatni bokserski pojedynek. Po 4 rundach przegrał niejednogłośnie na punkty z Harrym Funmakerem[2][3][4].

13 stycznia 2012 Esch po raz kolejny powrócił na zawodowy ring. Po 4-rundowej walce przegrał jednogłośnie na punkty z Curtem Allanem. Był to 90 pojedynek Escha w bokserskiej karierze zawodowej[5].

Kariera kick-bokserska

[edytuj | edytuj kod]
Eric Esch
ilustracja
Wzrost

180 cm

Masa ciała

206 (2011) kg

Styl walki

boks

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

6

Zwycięstwa

2

Przez nokauty

2

Porażki

4

29 czerwca 2003 Eric Esch stoczył swoją pierwszą walkę kick-bokserską, gdy zadebiutował w organizacji K-1, nokautując w 1. rundzie Japończyka Yūsuke Fujimoto[6]. 21 września 2003 w swoim drugim pojedynku Esch doznał porażki. Przegrał w 2. rundzie przez nokaut z Mikiem Bernardo[7]. Ostatnią walkę w K-1 stoczył w 2008, gdy podczas GP Hawajów został znokautowany przez byłego zawodnika UFC Wesleya Correirę.

29 lipca 2009 na gali Moosin II znokautował w 1. rundzie Koreańczyka Bo Lam Moona.

Kariera w MMA

[edytuj | edytuj kod]

31 grudnia 2003 Eric Esch stoczył swoją pierwszą walkę w formule MMA. Przegrał w 2. rundzie przez poddanie z Japończykiem Genki Sudo[8]. 9 grudnia 2005 Esch zanotował swoją pierwszą wygraną w MMA. W trzecim pojedynku zwyciężył swojego rodaka Walleya Keenbooma przez poddanie[9]. 18 września 2010 na XIV gali KSW w Łodzi zmierzył się z Mariuszem Pudzianowskim. Esch przegrał w 1. rundzie przez poddanie[10][11][12].

Występy w WWE

[edytuj | edytuj kod]

Eric Esch dwukrotnie wystąpił na galach wrestlerskich WWE. W 1997 podczas debiutu pokonał byłego amatorskiego boksera Marca Mero. W 1999, w swojej drugiej i jak na razie ostatniej walce, zwyciężył Barta Gunna[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Profil Erica "Butterbeana" Escha. sherdog.com. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
  2. a b c d e f Profil Erica Escha. boxrec.com. [dostęp 2010-10-13]. (ang.).
  3. Gary D’Amato: Milwaukee hosts last fight for 'Butterbean' Esch. jsonline.com, 2009-10-02. [dostęp 2010-08-03]. (ang.).
  4. Michal Koper: Ostatnia przegrana Butterbeana. bokser.org, 2009-10-05. [dostęp 2010-08-04].
  5. Porażka 'Butterbeana' Escha. bokser.org, 2012-01-14. [dostęp 2012-02-21].
  6. K-1 BEAST II 2003. k-1sport.de. [dostęp 2010-08-03]. (ang.).
  7. K-1 Survival 2003 Japan GP Final. k-1sport.de. [dostęp 2010-08-03]. (ang.).
  8. FF 1 – Royce Gracie Fightfest. sherdog.com. [dostęp 2010-08-03]. (ang.).
  9. K-1 – Premium 2003 Dynamite. sherdog.com. [dostęp 2010-08-03]. (ang.).
  10. Pudzian demoluje Butterbeana. bokser.org, 2010-09-19. [dostęp 2010-09-19].
  11. Pudzianowski pokonał Butterbeana! [online], sporty-walki.org, 19 września 2010 [dostęp 2010-09-19].
  12. Michael David Smith: Mariusz Pudzianowski TKOs Butterbean at KSW 14. mmafighting.com, 2010-09-19. [dostęp 2010-09-19]. (ang.).
  13. XV Wrestlemania – Facts/Stats. wwe.com. [dostęp 2010-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-29)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]