Przejdź do zawartości

Melonowiec właściwy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Melonowiec właściwy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

kapustowce

Rodzina

melonowcowate

Rodzaj

melonowiec

Gatunek

melonowiec właściwy

Nazwa systematyczna
Carica papaya L.
Sp. pl. 2:1036. 1753
Synonimy
  • Carica peltata Hook. & Arn.
  • Carica posoposa L.
  • Papaya carica Gaertn[3].
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

brak danych
Owoce przed zbiorem
Owoc w całości oraz w przekroju poprzecznym i podłużnym

Melonowiec właściwy (Carica papaya L.), nazywany przeważnie papają, czasami nieściśle drzewem melonowym – gatunek rośliny z rodziny melonowcowatych (Caricaceae). Pochodzi z Ameryki Południowej, Środkowej i południowych rejonów Ameryki Północnej (Meksyk, Floryda)[3]. Uprawiany w tropikach i subtropikach.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Z powodu wyglądu i wymiarów sięgających 10 m rośliny tego gatunku bywają określane jako drzewa, aczkolwiek słabo drewniejąca łodyga[5] jest też powodem zaliczania ich do bylin[6]. Na łodydze zachowują się widoczne „blizny” po opadłych liściach i owocach.
Liście
Spiralnie rozmieszczone na szczycie łodygi. Liście są długoogonkowe, głęboko dłoniasto podzielone na 7 klap[6], osiągają średnicę 50–70 cm.
Kwiaty
Roślina jest zasadniczo dwupienna. Kwiaty wyrastają w zagłębieniach liści (na połączeniu z łodygą). Drobniejsze kwiaty męskie zebrane są w grona, większe żeńskie wyrastają po 3. Mają 5-krotny kielich, białawą koronę (w męskich kwiatach jest lejkowata, 5-płatkowa, w żeńskich 5-płatkowa), 1 słupek.
Owoc
Owalne lub gruszkowate jagody o długości do 45 cm i średnicy do 30 cm. Owoce dojrzałe są miękkie i zmieniają kolor z zielonego na pomarańczowy lub ciemnożółty. Wnętrze owocu zawiera dużą liczbę małych, kulistych i jadalnych nasion.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • Rośliny owocowe. Jest powszechnie uprawiana w krajach tropikalnych. Owoce dojrzewają już na jednorocznych roślinach.
  • Kulinaria. Jadalne są zarówno miąższ, jak i skórka owoców. Owoce mogą być spożywane na surowo, nadają się również na przetwory. Wytwarza się z nich marmoladę, napój alkoholowy, kandyzuje się je oraz konserwuje w puszkach. Jadalne są także niedojrzałe owoce, które przed spożyciem należy ugotować.

Miąższ owocu jest bogaty w witaminy i ubogi w kwasy. Dzięki dużej zawartości papainy ułatwia trawienie. Wspomnieć należy też o znacznej zawartości alaniny (116 mg na 100 g) oraz β-karotenu (1,2 mg na 100 g)[7].

Wartość odżywcza
Papaja, owoc surowy
(100 g)
Wartość energetyczna 186 kJ (44 kcal)
Białka 0,6 g
Węglowodany 11,1 g
Tłuszcze 0,1 g
Woda 87,6 g
Dane liczbowe na podstawie: [7]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[8]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-04] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-04] (ang.).
  3. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-11-11].
  4. Carica papaya, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Waldemar Fortuna i inni red., Rośliny kwiatowe. [T.] 2, Warszawa: "Muza", 1998, ISBN 83-7079-779-2, OCLC 830208478.
  6. a b Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 630. ISBN 83-214-1305-6.
  7. a b Hanna Kunachowicz i inni, Tabele składu i wartości odżywczej żywności, wyd. II zmienione, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 621, ISBN 978-83-200-5311-1.
  8. Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
  • Jens Rohwer: Atlas roślin tropikalnych. Warszawa: Horyzont, 2002. ISBN 83-7311-378-9.