Pingwin maskowy
| Pygoscelis antarcticus[1] | |||
| (J.R. Forster, 1781) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
pingwin maskowy | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 w sezonie lęgowym poza sezonem lęgowym | |||
Pingwin maskowy[4], pingwin antarktyczny (Pygoscelis antarcticus) – gatunek dużego ptaka z rodziny pingwinów (Spheniscidae), zamieszkujący wybrzeża i wyspy Antarktyki oraz niektóre wyspy subantarktyczne. Nie jest zagrożony.
- Wygląd
- Ma charakterystyczny wzór na głowie przypominający maskę lub policyjną czapkę (stąd potoczna nazwa policjant). Wierzch ciała czarny, spód głowy i przód biały z wąskim paskiem (od niego pochodzi angielska nazwa P. antarcticus – chinstrap, „pasek na brodzie”). Nieopierzony, krótki dziób, ogon o długich, wąskich, sztywnych piórach (ułatwiających pływanie).
- Zasięg i środowisko
- Okołobiegunowy, pospolity ptak lęgowy na Półwyspie Antarktycznym i przybrzeżnych wyspach Antarktydy, na Szetlandach Południowych, Sandwichu Południowym i Orkadach Południowych; niewielkie populacje lęgowe także na Georgii Południowej, Wyspach Bouveta, Wyspach Balleny’ego[6] i Wyspie Piotra I[5]; czasami spotykany jest dalej na północ. Nie wyróżnia się podgatunków[2][7].
- Pożywienie
- Żywi się niemal wyłącznie krylem antarktycznym, choć niekiedy zjada też inne gatunki skorupiaków i ryby. W poszukiwaniu pożywienia potrafi nurkować na głębokość do 70 m, choć zazwyczaj poniżej 45 m[6].
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje pingwina maskowego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern)[3]. Liczebność światowej populacji w 1999 roku szacowano na około 4 miliony par lęgowych. Globalny trend liczebności uznawany jest za spadkowy. Za główne zagrożenie dla gatunku uważa się zmiany klimatyczne, które wpływają na liczebność i rozmieszczenie kryla, a tym samym na sukces reprodukcyjny pingwinów maskowych[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Pygoscelis antarcticus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Chinstrap Penguin (Pygoscelis antarctica). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. (ang.).
- ↑ a b Pygoscelis antarcticus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Spheniscidae Bonaparte, 1831 - pingwiny - Penguins (wersja: 2019-10-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-07-20].
- ↑ a b c B. Ellenbroek: Chinstrap penguin. [w:] Miskelly, C.M. (red.) New Zealand Birds Online [on-line]. 2013 (aktualizacja 2017). [dostęp 2020-07-20]. (ang.).
- ↑ a b c Species factsheet: Pygoscelis antarcticus. BirdLife International. [dostęp 2020-07-20]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-12-14]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).