Przejdź do zawartości

Rainer Schüttler

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rainer Schüttler
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1976
Korbach

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1995

Zakończenie kariery

październik 2012

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

5 (26 kwietnia 2004)

Australian Open

F (2003)

Roland Garros

4R (2003)

Wimbledon

SF (2008)

US Open

4R (2003)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

40 (11 lipca 2005)

Australian Open

2R (2004, 2007, 2010–2011)

Roland Garros

QF (2007)

Wimbledon

QF (2005)

US Open

2R (2003, 2004, 2006–2008)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
srebro Ateny 2004 tenis ziemny
(gra podwójna)
Strona internetowa

Rainer Schüttler (ur. 25 kwietnia 1976 w Korbach) – niemiecki tenisista, srebrny medalista igrzysk olimpijskich w Atenach (2004) w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Występował jako tenisista zawodowy od 1995 roku do 2012 roku[1]. Jego pierwszym znaczącym sukcesem było wygranie turnieju rangi ATP World Tour w Ad-Dausze na początku sezonu 1999, gdzie w drodze po końcowy sukces pokonał m.in. Gorana Ivaniševicia i Tima Henmana. Rok później dotarł w Ad-Dausze do finału, ale musiał w nim uznać wyższość Fabrica Santoro.

W 2001 roku Niemiec wygrał singlowy turniej w Szanghaju, gdzie w finale pokonał Szwajcara Michela Kratochvila oraz deblowe zawody w Stuttgarcie. Partnerem deblowym Schüttlera był wówczas Guillermo Cañas. Ponadto awansował do finałów singlowych rozgrywek w Hongkongu (porażka z Marcelo Ríosem) oraz Petersburgu (porażka z Maratem Safinem).

Sezon 2002 Niemiec zakończył z jednym singlowym finałem, na ziemnych kortach w Monachium, gdzie w meczu finałowym nie sprostał Junusowi al-Ajnawiemu. Na początku 2003 roku dotarł do finału turnieju wielkoszlemowego, Australian Open. Odniósł w Melbourne Park kilka znaczących zwycięstw, pokonując m.in. Richarda Krajicka, Davida Nalbandiana i w półfinale Andy’ego Roddicka. W finale uległ Andre Agassiemu w trzech setach. Do końca sezonu triumfował w Lyonie, po zwycięstwie w finale nad Arnaudem Clémentem oraz Tokio, gdzie wygrał spotkanie finałowe z Sébastienem Grosjeanem. Ponadto zagrał w finale gry pojedynczej w Costa do Sauipe (porażka ze Sjengiem Schalkenem) oraz gry podwójnej, razem z Michaelem Kohlmannem, w Petersburgu. Na koniec sezonu zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup, gdzie osiągnął półfinał, w którym po raz kolejny w sezonie uległ Agassiemu.

W kwietniu 2004 roku Niemiec awansował do finału singla rozgrywek ATP Masters Series w Monte Carlo, eliminując po drodze m.in. Lleytona Hewitta oraz Carlosa Moyę; w finale został pokonany przez Guillermo Corię. We wrześniu, razem z Nicolasem Kieferem, zdobył srebrny medal podczas igrzysk olimpijskich w Atenach. Niemiecka para pokonała m.in. hinduski debel rozstawiony z nr 5. – Mahesh Bhupathi-Leander Paes, jednak w finale przegrała z duetem Fernando González-Nicolás Massú nie wykorzystując czterech piłek meczowych.

Kolejny deblowy finał Schüttler rozegrał w lipcu 2005 roku w Gstaad, będąc w parze z Michaelem Kohlmannem, jednak finałowe spotkanie przegrał z Czechami Františkiem Čermákiem i Leošem Friedlem. W 2006 roku zawodnik niemiecki doszedł ponownie z Kohlmannem, do finału turnieju w Halle, jednak nie sprostał zespołowi Fabrice Santoro-Nenad Zimonjić. W lutym 2007 roku, tym razem już z Chrisem Haggardem, osiągnął finał debla w San José, lecz został pokonany przez Erica Butoraca i Jamiego Murraya.

Rok 2008 Schüttler ukończył z dwoma wygranymi turniejami w grze podwójnej, w Houston, w parze z Ernestsem Gulbisem oraz Monachium wspólnie z Michaelem Berrerem. Ponadto w czerwcu doszedł do półfinału Wimbledonu w grze pojedynczej, eliminując m.in. w Jamesa Blake’a; przegrał z Rafaelem Nadalem.

Od roku 1998 reprezentował Niemcy w Pucharze Davisa, rozgrywając łącznie dla zespołu 15 pojedynków singlowych, z których 9 wygrał, z kolei w deblu zanotował 3 porażki.

Schüttler posiadał opinię gracza mało błyskotliwego, ale imponującego przygotowaniem fizycznym i szybkością. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 5. miejscu pod koniec kwietnia 2004 roku, natomiast w zestawieniu deblistów w lipcu 2005 roku zajmował 40. pozycję.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (4–8)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 10 stycznia 1999 Doha Twarda Wielka Brytania Tim Henman 6:4, 5:7, 6:1
Finalista 1. 11 kwietnia 1999 Ćennaj Twarda Zimbabwe Byron Black 4:6, 6:1, 3:6
Finalista 2. 9 stycznia 2000 Doha Twarda Francja Fabrice Santoro 6:3, 5:7, 0:3 krecz
Zwycięzca 2. 23 września 2001 Szanghaj Twarda Szwajcaria Michel Kratochvil 6:3, 6:4
Finalista 3. 30 września 2001 Hongkong Twarda Chile Marcelo Ríos 6:7(3), 2:6
Finalista 4. 28 października 2001 Petersburg Twarda (hala) Rosja Marat Safin 6:3, 3:6, 3:6
Finalista 5. 5 maja 2002 Monachium Ceglana Maroko Junus al-Ajnawi 4:6, 4:6
Finalista 6. 26 stycznia 2003 Australian Open, Melbourne Twarda Stany Zjednoczone Andre Agassi 2:6, 2:6, 1:6
Finalista 7. 14 września 2003 Costa do Sauípe Twarda Holandia Sjeng Schalken 2:6, 4:6
Zwycięzca 3. 5 października 2003 Tokio Twarda Francja Sébastien Grosjean 7:6(5), 6:2
Zwycięzca 4. 12 października 2003 Lyon Dywanowa (hala) Francja Arnaud Clément 7:5, 6:3
Finalista 8. 25 kwietnia 2004 Monte Carlo Ceglana Argentyna Guillermo Coria 2:6, 1:6, 3:6

Gra podwójna (4–5)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 22 lipca 2001 Stuttgart Ceglana Argentyna Guillermo Cañas Australia Michael Hill
Stany Zjednoczone Jeff Tarango
4:6, 7:6(1), 6:4
Finalista 1. 26 października 2003 Petersburg Twarda (hala) Niemcy Michael Kohlmann Austria Julian Knowle
Serbia i Czarnogóra Nenad Zimonjić
6:7(1), 3:6
Zwycięzca 2. 9 stycznia 2005 Ćennaj Twarda Lu Yen-hsun Indie Mahesh Bhupathi
Szwecja Jonas Björkman
7:5, 4:6, 7:6(4)
Finalista 2. 22 sierpnia 2004 Ateny Twarda Niemcy Nicolas Kiefer Chile Fernando González
Chile Nicolás Massú
2:6, 6:4, 6:3, 6:7(7), 4:6
Finalista 3. 10 lipca 2005 Gstaad Ceglana Niemcy Michael Kohlmann Czechy František Čermák
Czechy Leoš Friedl
6:7(6), 6:7(11)
Finalista 4. 18 czerwca 2006 Halle Trawiasta Niemcy Michael Kohlmann Francja Fabrice Santoro
Serbia Nenad Zimonjić
0:6, 4:6
Finalista 5. 18 lutego 2007 San José Twarda (hala) Południowa Afryka Chris Haggard Stany Zjednoczone Eric Butorac
Wielka Brytania Jamie Murray
5:7, 6:7(6)
Zwycięzca 3. 20 kwietnia 2008 Houston Ceglana Łotwa Ernests Gulbis Urugwaj Pablo Cuevas
Hiszpania Marcel Granollers
7:5, 7:6(3)
Zwycięzca 4. 4 maja 2008 Monachium Ceglana Niemcy Michael Berrer Stany Zjednoczone Scott Lipsky
Stany Zjednoczone David Martin
7:5, 3:6, 10–8

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 1R 2R 4R 3R F 1R 2R 1R 1R 2R 1R 2R 1R 0 / 13 15–13
French Open 1R 1R 1R 2R 4R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 0 / 12 4–12
Wimbledon 1R 2R 3R 2R 3R 4R 3R 1R 1R SF 2R 2R 2R 0 / 13 19–13
US Open 1R 3R 2R 1R 4R 1R 2R 1R 1R 1R 1R 1R 0 / 12 7–12
Bilans spotkań 0–1 1–4 5–4 5–4 5–4 15–4 2–4 2–4 0–4 0–2 6–4 1–4 2–4 1–3 0–0 N/A 45–50

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. James Buddell: Schuettler Retires From Professional Tennis After 17-Year Career s. atpworldtour.com, 11 października 2012. [dostęp 2012-11-09]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]