Wiesław Tarka

Wiesław Tarka
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1964 ; Bydgoszcz
	Podsekretarz stanu w MSWiA
Okres	od 15 listopada 2005; do 20 listopada 2007
	Ambasador RP w Chorwacji
Okres	od 2008; do 2012
Poprzednik	Kazimierz Kopyra
Następca	Maciej Szymański
	Ambasador RP w Szwecji
Okres	od 2014; do 2018
Poprzednik	Adam Hałaciński
Następca	Joanna Hofman
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wiesław Karol Tarka^[1] (ur. 3 czerwca 1964 w Bydgoszczy) – polski germanista, urzędnik państwowy, dyplomata, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji (2005–2007), ambasador RP w Chorwacji (2008–2012) i Szwecji (2014–2018).

Życiorys

Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy. W 1988 ukończył studia na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego w zakresie filologii germańskiej. Pracował naukowo na tym wydziale jako asystent oraz jako lektor języka szwedzkiego w latach 1988–1991 i 1996–1997^[2].

W czasie wyborów do Sejmu z 4 czerwca 1989 był wolontariuszem w Ogólnopolskim Biurze Wyborczym Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”, a w latach 1990–1991 był współpracownikiem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego ds. zagranicznych.

W okresie 1991–1996 był zatrudniony w Ambasadzie RP w Sztokholmie jako II sekretarz. Od 1998 do 2002 ponownie pracował w tej placówce na stanowisku I sekretarza. W latach 2003–2005 pełnił funkcję kierownika Wydziału Promocji i Współpracy Zagranicznej Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego, a następnie zastępcy dyrektora Biura Kultury Urzędu m.st. Warszawy. Później przeszedł do Ministerstwa Spraw Zagranicznych na stanowisko naczelnika Wydziału Polityki Regionalnej w Departamencie Unii Europejskiej^[3].

Od 15 listopada 2005 do 20 listopada 2007 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, nadzorującego Departament Unii Europejskiej i Współpracy Międzynarodowej, Departament Polityki Migracyjnej, Urząd do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców oraz Władzę Wdrażającą Programy Europejskie, a także koordynującego współpracę z obwodem królewieckim i regionem Sankt Petersburga^[4].

W 2008 objął funkcję ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego RP w Republice Chorwacji. Zakończył urzędowanie 31 lipca 2012. Postanowieniem z 4 listopada 2014 otrzymał nominację na ambasadora RP w Królestwie Szwecji^[5]. Został odwołany z dniem 30 czerwca 2018^[6]. Następnie został koordynatorem do spraw poznańskiego szczytu Bałkanów Zachodnich^[7] i zastępcą dyrektora Departamentu Polityki Europejskiej MSZ^[8]. W 2022 mianowany zastępcą ambasadora RP we Francji^[9].

Biegle włada językami: angielskim, niemieckim, szwedzkim, chorwackim, francuskim i rosyjskim^[2].

Odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2012)^[1]^[10]
Order Księcia Branimira (Chorwacja, 2012)^[11]

Przypisy

↑ ^a ^b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 listopada 2012 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2013 r. poz. 274).
↑ ^a ^b Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 143/ [online], sejm.gov.pl, 27 sierpnia 2014 [dostęp 2019-06-02] .
↑ Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 787/VI [online], sejm.gov.pl, 12 czerwca 2008 [dostęp 2018-12-09] .
↑ Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji: Struktura, mswia.gov.pl [zarchiwizowane 2007-06-18] .
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 listopada 2014 r. nr 110-39-2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 77).
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 marca 2018 r. nr 110.16.2018 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2018 r. poz. 432).
↑ Konsultacje z czarnogórskimi NGO, podgorica.msz.gov.pl, 26 lutego 2019 [zarchiwizowane 2019-03-06] .
↑ Nadzwyczajny konkurs projektowy [online], Regionalna Izba Przemysłowo-Handlowa w Gliwicach, 1 kwietnia 2020 [dostęp 2020-12-12] .
↑ Ambasada RP w Paryżu: Personel, gov.pl [zarchiwizowane 2022-07-04] .
↑ Odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej [online], prezydent.pl, 16 listopada 2012 [dostęp 2018-12-09] .
↑ Odluka o odlikovanju Redom kneza Branimira s ogrlicom Njegove Ekscelencije Wieslawa Tarke [online], narodne-novine.nn.hr, 28 września 2012 [dostęp 2019-03-05] (chorw.).

Bibliografia

Poprzedni Ambasadorowie, zagrzeb.msz.gov.pl [zarchiwizowane 2016-03-04] .

[oop-1] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 listopada 2012 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2013 r. poz. 274).

[:0-2] Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 143/ [online], sejm.gov.pl, 27 sierpnia 2014 [dostęp 2019-06-02] .

[3] Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 787/VI [online], sejm.gov.pl, 12 czerwca 2008 [dostęp 2018-12-09] .

[4] Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji: Struktura, mswia.gov.pl [zarchiwizowane 2007-06-18] .

[5] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 listopada 2014 r. nr 110-39-2014 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 77).

[6] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 marca 2018 r. nr 110.16.2018 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2018 r. poz. 432).

[7] Konsultacje z czarnogórskimi NGO, podgorica.msz.gov.pl, 26 lutego 2019 [zarchiwizowane 2019-03-06] .

[8] Nadzwyczajny konkurs projektowy [online], Regionalna Izba Przemysłowo-Handlowa w Gliwicach, 1 kwietnia 2020 [dostęp 2020-12-12] .

[9] Ambasada RP w Paryżu: Personel, gov.pl [zarchiwizowane 2022-07-04] .

[10] Odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej [online], prezydent.pl, 16 listopada 2012 [dostęp 2018-12-09] .

[11] Odluka o odlikovanju Redom kneza Branimira s ogrlicom Njegove Ekscelencije Wieslawa Tarke [online], narodne-novine.nn.hr, 28 września 2012 [dostęp 2019-03-05] (chorw.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]