Edytujesz Dąb

[[Plik:Pomnikowy dąb Boronów.jpg|mały|{{center|Pomnikowy dąb w Boronowie}}]]
[[Plik:Gustave Courbet - Le Gros Chêne (1843).jpg|mały|{{center|[[Gustave Courbet]] (1843)}}]]
'''[[w:Dąb|Dąb]]''' – rodzaj drzew, rzadziej wysokich krzewów zaliczony do rodziny bukowatych. Należy do niego ok. 600 gatunków występujących prawie wyłącznie na półkuli północnej.
* Drzewo męskie, On,<br />myśliciel, wojownik,<br />gotów być starym i odludkiem,<br />drzewo Boga i szubienicy, kochany przez kruki,<br />z liśćmi późnego lata, wyciętymi z zielonej skóry,<br />nigdy dość zielony by ukryć swe sękate wypukłości,<br />drzewo z pięściami,<br />drzewo domagające się swoich scen,<br />wybiera punkty widzenia krajobrazu (…)
** Autor: [[Artur Nils Lundkvist]], ''Dąb'' z tomu wierszy ''Ślad stóp w wodzie'', tłum. Barbara Kobos-Kamińska

* Jak dąb rozłożysty, wysoko wyrosły na ojczystej dąbrowie, tem potężnie stoi, że korzenie głęboko zapuścił w łonie ziemi, tak pieśni Adama czerpią soki żywotne z przeszłości, podań, pojęć i wiary narodu i przez to trwały byt mają zapewniony, są czas i burze przeminą wobec nich bezsilne.
** Autor: [[Władysław Chotkowski]]
** Źródło: Władysław Chotkowski, ''Z pogrzebu Mickiewicza na Wawelu 4 lipca 1890 roku'', ''Mowa Władysława Chotkowskiego w kościele'', s. 187.
** Zobacz też: [[Adam Mickiewicz]]

* Mimo gonności pnia, wysokości i gładkości wygląda potężnie, gdyż tyle jest prawie gruby u szczytu, co i u podstawy. Konary kręte, węzłowate, załamują się ostro, niby łokcie, którymi chce odepchnąć sąsiadów. W gajach wyłącznie dębowych rośnie obrzednie, ma kolosalne rozrosłe, żylaste ciało, wspaniałą kędzierzawą koronę, słowem ma minę wielkiego pana, zdobywcy – rycerza starej daty. Kora na nim jak kolczuga, pęka w duże, grube ogniwa.
** Autor: [[Wacław Sieroszewski]], ''Puszcza Białowieska'', Nowele t. II, Biblioteka Polska, Warszawa 1922, cyt. za: Witold Tatarczyk, ''Puszcza Białowieska w literaturze pięknej'', s. 18.

* Tu dąb wznosi się ku górze,<br />A konary jego duże,<br />Harde, twarde i wiekowe<br />Z chmurą wdają się w rozmowę.<br />Na nim gęsty liść szeleści,<br />Krążą o nim opowieści,<br />Że kto w jego śpi obrębie,<br />Ten już wszystko wie o dębie.
** Autor: [[Jan Brzechwa]], ''Poszła w las nauka''


[[Kategoria:Drzewa]]