Ślepota

Ślepota – całkowite lub znaczne zaburzenie widzenia.

• Madame Cesia ujmuje pisarza pod ramię, a Perełe idzie z drugiej strony. Gawędzą sobie radośnie, całą trójką, i szybko zapominają o Melzerze, który musi prowadzić swoją małą, ciężką żonę.
  Ta stawia drobne kroczki, potykając się, niczym dziecko, które dopiero uczy się chodzić. Melzera męczy taki powolny chód. Zmusza się, aby stawiać równie maleńkie kroki, jednak nadal idzie zbyt szybko. Czuje, jakby się dusił, jest mu ciężko i gorąco. Zaczyna się pocić i nieustannie ociera czoło. Zazdrości trójce ludzi przed nim, którzy mogą iść swobodnie i tak szybko, jak tylko chcą. Prawie niewidoma, sparaliżowana żona opiera się na jego ramieniu całym ciężarem ciała. Ciągnie go za sobą w dół, ku ziemi.
  • Autor: Ester Kreitman, Rodowód, tłum. Natalia Moskal, redakcja językowo-merytoryczna Monika Adamczyk-Garbowska, Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”, Lublin 2016, ISBN 978-83-65444-05-9, opowiadanie Ona nie jest ślepa, s. 157.

• Matko mówiła niewidoma dziewczynka
  tuląc się do Jej obrazu
  poznam Cię światełkami palców
  • Autor: Jan Twardowski, Niewidoma dziewczynka, 1965, 1986; z tomiku Zaufałem drodze

• Stąpała z wolna, jak gdyby zwlekała,
  jakby musiała coś przekroczyć jeszcze;
  a jednak jakby po tym przejściu miała
  nie stąpać więcej, lecz wzbić się w powietrze.
  • Autor: Rainer Maria Rilke, Ślepnąca
  • przekład: Mieczysław Jastrun

• Stukając białymi laskami w bruk stwarzamy dystans nieodzowny.
  Kosztuje każdy krok.
  W pustych źrenicach wciąż umiera świat do siebie samego niepodobny:
  świat złożony nie z barw,
  lecz z łoskotów (kontury, linie szmerów).
  • Autor: Karol Wojtyła, Niewidomi