Berilijum-oksid
Izgled
Berilijum-oksid | |||
---|---|---|---|
Identifikacija | |||
CAS registarski broj | 1304-56-9 | ||
PubChem[1][2] | 14775 | ||
ChemSpider[3] | 14092 | ||
EINECS broj | |||
UN broj | 1566 | ||
MeSH | |||
ChEBI | 62842 | ||
RTECS registarski broj toksičnosti | DS4025000 | ||
Bajlštajn | 3902801 | ||
Jmol-3D slike | Slika 1 Slika 2 | ||
| |||
| |||
Svojstva | |||
Molekulska formula | BeO | ||
Molarna masa | 25.01 | ||
Agregatno stanje | beli prah | ||
Gustina | 3.0 g/cm³ (osnovno) | ||
Tačka topljenja |
2530 °C | ||
Tačka ključanja |
3900 °C | ||
Opasnost | |||
EU-klasifikacija | Veoma toksičan (T+) | ||
NFPA 704 | |||
R-oznake | R49, R25, R26, R36/37/38, R43, R48/23 | ||
S-oznake | S53, S45 | ||
Tačka paljenja | Nije zapaljiv | ||
Srodna jedinjenja | |||
Drugi anjoni | Berilijum-telurid | ||
Drugi katjoni | Magnezijum-oksid Kalcijum-oksid | ||
| |||
Infobox references |
Berilijum-oksid je neorgansko hemijsko jedinjenje čija je hemijska formula BeO.
Berilijum-oksid je beo, nerastvoran prah. Sa kiselinama gradi berilijumove soli, koje su po osobinama slične magnezijumovim. Reaguje i sa rastvorima alkalnih hidroksida. U reakciji sa kalijum-hidroksidom gradi K2BeO4.[4]
Osobina | Vrednost |
---|---|
Particioni koeficijent[5] (ALogP) | -0,0 |
Rastvorljivost[6] (logS, log(mol/L)) | 0,9 |
Polarna površina[7] (PSA, Å2) | 17,1 |
Može se dobiti žarenjem metala ili nitrata na vazduhu, ali se najčešće dobija iz berila.[4]
- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519.
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846.
- ↑ 4,0 4,1 Parkes, G.D. & Phil, D. 1973. Melorova moderna neorganska hemija. Naučna knjiga. Beograd.
- ↑ Ghose, A.K., Viswanadhan V.N., and Wendoloski, J.J. (1998). „Prediction of Hydrophobic (Lipophilic) Properties of Small Organic Molecules Using Fragment Methods: An Analysis of AlogP and CLogP Methods”. J. Phys. Chem. A 102: 3762-3772. DOI:10.1021/jp980230o.
- ↑ Tetko IV, Tanchuk VY, Kasheva TN, Villa AE. (2001). „Estimation of Aqueous Solubility of Chemical Compounds Using E-State Indices”. Chem Inf. Comput. Sci. 41: 1488-1493. DOI:10.1021/ci000392t. PMID 11749573.
- ↑ Ertl P., Rohde B., Selzer P. (2000). „Fast calculation of molecular polar surface area as a sum of fragment based contributions and its application to the prediction of drug transport properties”. J. Med. Chem. 43: 3714-3717. DOI:10.1021/jm000942e. PMID 11020286.
- Holleman A. F., Wiberg E. (2001). Inorganic Chemistry (1st edition izd.). San Diego: Academic Press. ISBN 0-12-352651-5.
- Housecroft C. E., Sharpe A. G. (2008). Inorganic Chemistry (3rd izd.). Prentice Hall. ISBN 978-0-13-175553-6.