Prijeđi na sadržaj

Keltiberi

Izvor: Wikipedija
Iberijski poluotok oko 200. pne.

Keltiberi je naziv za drevne stanovnike Iberijskog poluotoka koji su govorili keltskim jezicima i živjeli krajem 1. milenijuma pne. Ta je grupa nastala kada su se Kelti iz Galije naselili na Iberijskom poluotoku te počeli miješati s tamošnjim predindoevropskim stanovništva, prije svega Iberijcima.

Arheologija Keltibere obično povezuje s Hallstatskom kulturom čiji se artefakti mogu naći u sjevernom dijelu današnje centralne Španije. Sam izraz Keltiberi (Celtiberi) je prvi iskoristio Diodor,[1] potom Apijan[2] and Marcijal[3] koji su prepoznali da je riječ o mješavini Kelta i Iberijaca; Strabon je pak smatrao da među Keltiberima dominiraju keltski primjesi. Od pojedinačnih plemena imenom su poznati Arevaci, Belli, Titti, i Lusones.

Keltiberski jezik je, pak, poznat iz tragova koji potiču iz 1. vijeka pne.. Za luzitanski, koji se govorio u pred-rimskoj Iberiji, se također navodi da je po nekim svojim karakteristikama pripadao keltskim jezicima. Luzitanci, koji su njime govorili, su dali ime Luzitaniji, rimskoj provinciji koja pokriva današnji Portugal i Extremaduru.

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. opis keltiberskih običaja u Diodorus Siculus v.33-34; Diodor ga temelji na izgubljenom tekstu Posidonija..
  2. Appian of Alexandria, Roman History.
  3. Bilbilis je bilo Marcijalovo rodno mjesto.

Eksterni linkovi

[uredi | uredi kod]