rehat

REHAT m. bised.

Rehatia. Rehati personal. Rehati i shtëpisë. Njeri i rehatit. Bëj rehat pushoj i qetë, fle mirë; jam i qetë, nuk më shqetëson gjë. I prish (i ngre) rehatin. S'kam rehat diku. Gjeti rehat. U mësua me rehat. E bëri me rehat. Shikon rehatin e vet. Ka rënë pas rehatit.
Më bën shpirti (syri) rehat gjej kënaqësi të madhe, kënaqem shumë.

REHAT ndajf. bised.

1. Në gjendje qetësie, në qetësi, pa shqetësime e pa kokëçarje. Punoj rehat. Rri rehat rri i qetë, pa u shqetësuar. Shkruaj rehat. Nuk e lë rehat e shqetëson, i bie më qafë, e mërzit a e ngacmon pa iu ndarë; e shtyn, e nxit vazhdimisht.
2. Pa bërë gjë ose pa lëvizur; urtë. Nuk rri rehat. Nuk i rrinë duart rehat. Nuk i rri goja (gjuha) rehat. Rri rehat! rri urtë! mos lëviz!; mos bëj gjë!; mos u merr me këtë punë!, mos ndërhy në këtë punë!
3. Me të gjitha kushtet e mira për të ndenjur a për të pushuar; në kushte të mira për të jetuar, në gjendje të mirë. Jam rehat. Rrojnë rehat. U ulën (ndenjën) rehat. Udhëtuan rehat. Fle rehat. U bë rehat i siguroi të gjitha kushtet për të jetuar mirë në shtëpi, u rehatua; arriti në gjendje të mirë ekonomike. Ra rehat diku gjeti kushte të mira jetese diku.
Fli rehat! shih te FLE. Më vjen rehat ndiej kënaqësi, më vjen mirë. Më ranë veshët rehat shih te VESH,~I. Më zunë kockat rehat gjeta më në fund prehje a qetësi. Le gomari që na ngordhi, po s'na lënë rehat as mizat thjeshtligj. shih te GOMAR,~I.